n Stukkie uit my verlede.
Noudat ek besig is met my Memoirs kom ek op interessante dinge af. My volgende deel gaan oor my lewe op skool d w s van sewe jaar af tot my 22e jaar. Dit is dus eerste skooljaar tot en met my opleiding as Senior Primêre onderwyseres.
Frannie https://frandr.wordpress.com/ skryf oor haar sakkie met kaartjies wat sy in die kas gekry het. Dit was vervloë dae se kaartjies. Ek noem toe van my “Autograph” boekie waarin my oupa nog n stukkie geskryf het.
Ek wil dit graag met julle deel.
My enigste tante(Pa se suster) het n autograph boekie gekoop en dit namens my niggie aan my opgedra.
Die eerste blaaitjie het my Oupa(van moederskant wat enigste oupa nog was)in n bewerige handskrif n mooi stukkie geskryf.
Dit was vir my twaalfde verjaarsdag in 1958.
Die volgende blaaitjie het my Ma geskryf.
Daarna het my tante geskryf en toe my niggie.
Kleinsus het geskryf en
Ousus ook.
Ek is spyt my Pa het nie ook n stukkie geskryf nie. Daaraan kan ek niks verander nie.
My Skoolhoof in Laerskool het geskryf. Hy het die laaste twee laerskool jare vir my skool gehou.
In die Hoërskool het onderwysers in my boekie geskryf.
Ek was vir twee jaar in een skool wat toe op die einde opgedeel is en ek is na die nuwe skool. In standerd sewes(die laaste jaar in ou skool) het ek al die onderwysers iets laat skryf. My trots is dat Rudi Neitz, my Duitse onderwyser, n stukkie geskryf het. Hy was n bekende sanger.
Dan is daar my matriek jaar se onderwysers se handtekeninge. My Klasonderwyser wat Engels gegee het het ook geskryf.
Daarna het van my kamermaats op Kollege inskrywings gedoen.
My eerst hoof waarby ek skool gehou het is die laaste een wat iets geskryf het.
Heerlike herinneringe.
Die liefde en verlange wat deur jou oupa se waardige woorde skemer, het my nou heeltemal hartseer! Sukkel om die autographs te lees, so deur die trane…
Jou kleinsus doen nog steeds daardie stukkie wat sy geskryf het, gestand hier op die blogs.
LikeLike
Ja, daardie oupa was ook baie spesiaal vir my. Saggeaaard soos my Ma. Hy het tot op die einde met my Ma gekorrespondeer. Ek dink hy was 93 toe hy oorlede is. Was net die laaste jaar of wat in n versogingsoord omdat hy nie meer vir homself kon versorg nie. Ja ook, beide my susters is ook spesiaal. Ai, dit is tog lekker om so n aandenking te hê.
LikeLiked by 2 people
Ek het ook so ‘n boekie, waarin my Nederlandse familie almal iets geskryf het. Ek het hulle nooit ontmoet nie, maar ure gemymer oor hoe hierdie mense lyk. Ek gaan dit sommer nou weer uithaal . Jy het my nou weer laat diep dink. Pragtige herinneringe, Ineke!
LikeLike
Ja, hierdie lê naby aan my hart. Ek het beide oupas en oumas geken. Dit was egter toe ek baie jonk was. My een oupa en tante het by ons kom kuier in SA. Ook my enigste niggie. Gelukkig het ek in 1974 by my tante en oom aangegaan en hul ontmoet. Ek het nog n ander tante van my ma se kant en,oom en tannie ontmoet. Die laaste oom en tanie is eintlik my ma se niggie. Ek is bevoorreg gewees om hul nog te kon sien. Almal is al oorlede. Net my niggie is oor en ons het nie meer kontak nie.
LikeLiked by 1 person
Ek glo dit bring vir jou n hele paar glimlagte om deur hierdie boekie te blaai, Ineke!
LikeLike
Beslis ja, veral die onderwysers wat so lekker geskryf het bring heelwat situasies wat ek nie sal vergeet nie
LikeLiked by 2 people
Ek kan dit onthou. Lucky fish … ek het altyd maar aan die agterspeen gedrink! 🙂
LikeLike
Jy het ook maar jou kaartjies en goedjies van oorsee gekry met jou verjaarsdag. Ek het myne altyd gebêre. So ek weet nie wat jy met joune gemaak het nie.
LikeLiked by 1 person
Nee wat teen daardie tyd was baie al dood of besig met hulle eie …
LikeLike
Nee nee, glad nog nie dood nie en hulle was regtig getrou met verjaardagwense.
LikeLiked by 1 person
Ons belleef mos maar dinge op jou eie manier.
LikeLike
Is so, is net interessant hoe elkeen sy eie kan ophaal en herleef.
LikeLike
Dis net te kosbaar! Wat ń voorreg om sulke herinneringe te kan hê.
LikeLike
Dit is beslis n kleinnood in tye van alleenwees. Ek is bly dat ek dit so gebêre het.
LikeLike
Ek het ook so ‘n boekie… iewers … Nostalgie vir ‘n ander dag!
LikeLike
Mooi herinneringe van verby-gegane tye.
LikeLike
Kosbaar
LikeLike
Dit is beslis. Oupa, Tante, Moeder en Rudi Neitz is nie meer met ons nie.
LikeLike
. Ek bewonder jou vaslê van onthougoed. Ek stotter aan en af en af en aan met my skryfwerk.
LikeLike
Dankie vir bewondering. Dit vat ook maar n lang tyd voordat dit reg is om as n stuk te verskyn. Ek doen ook maar eers my stotter werk voordat ek my eerste “draft” neerpen. Dan is dit edit en nogmaals hersien.
Dis hoekom ek ook maar sê dis tydrowend om te sit en skryf. Aan die anderkant is dit weer lekker as dit gedoen is.
LikeLike
Ag scrapy dis so kosbaar. Jy kan bly wees dit het nie met tyd verlore geraak nie. Nou wonder ek wat het van myne geword?
LikeLike
Kosbaar beslis. Die boekie staan tussen my spesiale boeke wat ek van SA saamgebring het. Gelukkig was ek n ou wat alles versamel en opgegaar het. Suster T sê ek is n “lucky fish” sy het ook haar deel van goedjies van my tante en familie gekry. Wonder net wat daarvan geword het dan? Sal ook maar nie verstaan. Liewers stil bly!
LikeLiked by 1 person
Watter genotvolle nostalgie. Dis die heerlikheid waaraan ‘n mens lewenslank wil vasklou. Dis goed dat jy alles nou boekstaaf vir jou nageslag.
LikeLike
Beslis. Dis vir my ook lekker om stelselmatig dinge uit te sorteer. Het nounet vir n ander blogvriendin wat baie spesiaal vir my is, gesê dat dit help om die brein vars en werkend te hou op my ouderdom. Maak mens baie jonger voel as wat dit werklik is.
LikeLiked by 1 person
Dis die waarheid
LikeLiked by 1 person