Vuurvliegies en meer
Hierdie skrywe kom na aanleiding van Lekkervurig se naamsverandering na Vuurvliegie. Lees hier wat sy skryf!
So loop ek Maandagoggend vroeg met Trompie en broei oor die naam van die ander lampdraertjies. Ek kon net nie daarop kom nie.
Ek dink toe ver terug aan ons dae van op ons stoep sit.
Saans so van na agt tot so half tien het ons altyd in die donker op ons stoep gesit. Ons het buite op n plot gebly waar geen elektrisiteit was nie. Daar het net n parrafienlamp in die kombuis gebrand. Verder was alles donker.
Na n harde dag het ons op die stoep gesit en sommer net die heerlikheid van die koelte na n hetige Hoëveldse dag geniet. Net die naggeluide was om ons. Dan as mens so oor die grasperk kyk sien mens die liggies wat skyn. Die kleinste wurmpie met n liggie op sy stertjie wat lustig brand.
Daar val dit my toe by terwyl ek so loop en terugdink; dis n GLOEIWURMPIE!
Die natuur is darem te wonderlik vir woorde.
1961-1972 Terwyl ons so rustig op die stoep sit wag ons party dae ook vir die satteliet wat verby moet kom. Daar is meestal oor die radio aangekondig hoe laat die satteliet gesien kan word en waarvandaan en waarheen hy vlieg. Dit was altyd vir ons n hele opwinding om te sien wie dit die eerste raaksien tussen al die duisende sterre.
Ons het dus ligdraertjies op die grasperk en mensgemaakte ligdraers in die lug gehad.
Lekker goeie ou dae.
In 2016 besoek ek die Waitomo glowworm caves. Dit was n belewenis uit n ander wêreld met al die wurms wat aan slymdrade hang en hul liggies laat skyn om goggas te lok.
I scrap 2 