Kuier-Safarie: Brits terugflits

Spesiaal vir Frannie!

 

‘n Heerlike kuier by Bondels! Ek kon my energiedrankie se inhoud goed aanvul.

Die boeresport was ‘n hoogtepunt. Ek het mos n heilige vrees vir perde, die boeresport het my totaal beangs gehad.

Die agterstevoor donkie ry was ‘n uitdaging wat ek nie kon weerstaan nie. Ek weet nie wat Bondels als in die kos of drinkgoed gesit het nie maar ek was skoon uit my vel van opwinding toe die donkiery aan die beurt gekom het.

Hoe ek agterstevoor op die eseltjie se rug gekom het weet ek nie. Ek het my bene om die dier se pens gevou, die stert vasgegryp en sie daar!

Dit was ‘n gespring en geskop maar wat vasklou was ek, die einste benoude Scrapy. Ek het tot die einde opgebly en n prysie gekry.

Advertisements

Kuiersafarie: Hartebeespoortdam besoek.

 

Hartebeespoortdam terugflitse

Lekker ry ons met die bus al singende en jolig.
Van die O T Lughawe ry ons die ou Hartebeespoortdam pad sodat ek n ogie kan gaan gooi by die skooltjie waar ek van 1969 tot 1972 skool gehou het.

Skool wapenen naam

Die eerste klas was graad een en twee klas wat ek eers gehad het

Dit was in my tyd net n oop ogiesdraad heining gewees. Geen hek.

Dit was en is steeds n vierman skool. Ek was korfbal en ook sokker afrigter. Eerste helfte van pouse was dit meisie se korfbal en tweede helfte seuns se sokker tyd. Ons hele skool het ook elke jaar n uitstappie vir n week gehad. Twee keer Umbloti, eenkeer Wildtuin en eenkeer Loskopdam toe. Heerlike tye.
Dan dankie Una dat ons by Ralie se Winkel kon gaan kyk na al die oudhede.

Wie se winkel is dit die?

Hul het die mooiste rokke.
Ons het darem maar al ons dae met die verslaggewers gehad daar by die dam. Gelukkig het Lekkervurig haar vorige geliefde, ou Vis, lekker op sy plek gesit. Hy het ge-oe en ge-a soos n vis op droë grond wat snak na sy asem. Ek glo nie die koerant sal sommer weer iets verkeerds druk as Bytjie klaar is met haar terugvoer nie.

Nou is ons oppad na Brits toe vir ons volgende lekker kuier.
Vir verdere episodes kliek om die volgende skakel:

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=797928

 

 

 

Le-jou-eier: Kuier Safarie Vooraf

Soos meeste weet kom ek spesiaal vanaf Nieu Zeeland af om deel te hë aan die heerlike kuier-safarie wat ons Towerinne onderneem. Ek het met spoed my goedjies gegryp en gelukkig n vlug vanaf Wellington, via Sydney, Oliver Tambo Lughawe toe gekry. Trompie moes ongelukkig tuis bly want sy steke is nog nie uit en moet nog onder toesig bly. Ek het hom by n honde-hotel ingeboek.

Na agtien ure aaneen in die lug het ek veilig aangekom.

Sjoe maar ek is gedaan! Sal my energie drankie moet gebruik voordat dit te laat is.

Kaleidoskoop: Deel 6 Hoe nou gemaak.

Hierdie is ‘n vervolgverhaal deur verskillende bloggers. Om die eerste 5 hoofstukke te lees, klik op die InLinkz skakel hieronder.

Om aan hierdie uitdaging deel te neem, lees die reëls by hierdie skakel.

InLinkz skakel: http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=789999

Vir die reëls van hierdie eier-boerdery, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposte Lê-Jou-Eier: Reëls(2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22)

Nellie se verhaal deel 6

Nellie (alias Sune Davel) sit op haar bed in Marli en Jakkie van den Berg se huis. Dis heerlik knus en rustig hier.
Sy voel hoe die magtelose gevoel haar wil oorweldig. Wat staan haar te doen? Haar brein wil nie helder dink nie! Die koerantberig het haar onkant gevang.
Nellie dink:
Ek kannie teruggaan na daardie mislikke f… Krissie. Diensmeisie speel werk nie meer vir my nie.
Polisiekantoor is nie n goeie idee nie… maar wat as hul my vingerafdrukke kry en na die Viljees toe gaan? Gelukkig weet hul nie waar ek is nie.
Sal ek maar vir Marli vertel? Nie n goeie idee nie!
Ek weet nie, ek weet nie meer nie!

’n Sagte kloppie op haar deur. Nellie skrik uit haar bedrukte gedagtegang. Sy spring op en maak die deur oop. Jakkie staan met die liefste uitdrukking van afwagting op sy gesiggie. Hy neem Nellie se hand, en beduie sy moet saamkom. Jakkie het n verkleurmannetjie buite ontdek. Hy wys haar hoe die kleure verander as hy die verkleurmannetjie op ‘n bruin tak sit. Nellie voel amper soos die verkleurmannetjie. Jakkie se opwinding laat Nellie egter vir ‘n tydjie vergeet van haar penarie. Die twee kuier heerlik in die die tuin.
Mali en Reinier hou die twee deur die venster dop.

“Reinier, ek gaan regtig probeer om Sune te oortuig om aan te bly en na Jakkie te kyk terwyl ek weer teruggaan werk toe.”
“Dis n goeie idee. Die twee hou baie van mekaar. Ek wonder net wat die arme Sune so verskrik en gespanne maak? Sy probeer haar bes om haar werklike gevoel weg te steek.”
“Ag Reinier, jy met jou speur- en mensekennis dink ook altyd dat daar iets moet wees. Sy voel maar net vreemd om weg te wees van haar huis.”
Reinier skud net sy kop.

Ek sal maar sien hoe ek die meisiekind sal hanteer. Sy lyk na n oulike dametjie.Ek is mal oor haar pragtige blou oë en daardie blonde krulle…

Jakkie kom ingehardloop, gryp Reinier se hand en ruk Reinier terug uit sy dagdroom. Hy beduie dat hy ook moet gaan kyk. Nellie stap soetjies verby terug na haar kamer. Sy moet nou regtig begin beplan. Gelukkig het sy darem ‘n bietjie spaargeld wat sy kan gebruik indien sy skielik moet verder gaan. Dis egter baie aanloklik om maar vir eers hier te bly en na Jakkie te kyk. Sy kan dan rustig dink wat om met die geld te doen.
Stuur sy dit terug na oom Esra of begrawe sy dit?
OF

gaan sy vir Reinier in haar vertroue neem en  alles aan die polisie vertel.

Skryf-Safarie: Blogland – hoekom blog ek.

Tannie Frannie vra:

Kom vertel vandeesweek op “Skryf-Safari: Blogland” vir ons iets oor jou eie blog-ervaring, byvoorbeeld:

• hoekom blog jy?, of
• ‘n besonderse interaksie met ‘n ander blogger, of
• iets interessants wat jy uit ‘n inskrywing geleer het, of
• ‘n blog wat vir jou spesiaal verrykend is, of
• sommer al bogenoemde

WEL, HIER GAAN HY:

2009 vertrek ek NZ toe. Suster Tina bly my aanmoedig om by Litnet aan te sluit sodat ek kan sien wat sy en die Litnetters alles doen. Uiteindelik kry ek vir my ‘n skootrekenaar om te begin met n nuwe aanlyn ondervinding. Ek sukkel my dood om my blog op te stel. Suster bly vir my beduie wat om te doen. Ek kom net nie op dreef nie. Tegnologie blokkasie hier by my! Boeta probeer ook verduidelik maar hy het geen geduld en los my toe om voort te ploeter.
In die tussentyd is die skinnerstories en moddergooiery aan die gang op Litnet. Spammers geniet hul gate uit en plak al hul advertensies waar hul kan. Onthou dis nou my eie ondervinding wat ek hier beskryf. Ek beslut toe “to hel” met hierdie klomp onplesierige mense en met die ding dat ek net nie regkom nie.
Sus Tina van Rondomtaliedraai bly steeds in my nek blaas en probeer my oortuig om deur te druk. Ek het, dink ek, miskien n tweede stuk geblog en dit was dit.
‘n Bietjie later doen ek ‘n bietjie opleeswerk oor blogs. Ek land toe by WordPress, en aha, daar vat ek toe vlam. Ek doen my eerste pos. Baie eenvoudig en tog ‘n sukses. Elke uitdaging wat WordPress uitgegee het, het ek begin doen. Veral die foto uitdagings het my getrek. Dan het ek alles nog in Engels gedoen ook. Ek het selfs ‘n blog vir Trompie  gemaak .https://scrapydodog.wordpress.com/  Toe is al my plek opgebruik en ek begin my tweede deel.
Nou het die lekkerte gekom. Ek het ‘n hele paar Afrikaanse bloggers ontdek en begin volg. Toe byt die skryf gogga my en ek skryf “Flash Fiction” en maak my eerste e-boek. Ek besluit toe om ‘n Afrikaanse uitdaging te begin,  https://scrapydo2.wordpress.com/2016/10/06/toeka-tokkel-afsluiting/ wat twee jaar gehou het. Met die uitdaging het ek  Toortsie en   Kameel goed leer ken. Hester is ook een van my vaste besoekers. Tannie Frannie was ook aan en af by.
HesterLeyNel begin toe haar “lê jou eier “ wat ontwikkel in ‘n heerlike avontuur. Meer en meer neem deel. Vriendskappe brei uit en dis heerlik om so te kuier.
Vir my is dit ‘n lekker afleiding en dan kan ek dit nog in Afrikaans ook doen. Sonder hierdie blogland sou ek nooit staande kon bly in hierdie Ingelse lewe wat ek bedags lewe nie.

Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die volgende InLinkz-skakel:

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=787126

Vir die reëls van hierdie uitdaging, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposts Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).

Skryf-Safarie: Vullis probleem?

Skryfsafari: Die reis na ‘n Nul-vullis lewe met die oog op Plastiekvrye Julie

Skryfsafari: Die reis na ‘n Nul-vullis lewe met die oog op Plastiekvrye Julie

Country Living is die gasvroy die week.

Vullis kan wees :afval, waardelose dinge/dele

Vullis of afval is lyk my maar deel van die menslike lewe. Hoe hard jy ook probeer om geen of so min moontlik vullis te hê is maar n ding.
Hier in Nieu Zealand is hul nogal trots op hul manier om “skoon” te lewe.
Ons het houers waarin ons alle papier sit en houers vir glas, plasties en blikke.
Ek is een op my eie.In die verlede het ek n asblik of afval houer met my buurvrou gedeel. Ons het die jaar se huur gedeel. Jy kon jou plantafval ook in die houer gooi. Buurvrou wou nie meer betaal nie en ek het die houer opgesê. Nadat ek al my papiere, plastiese, glas en blikke gesirkuleer het het daar nie veel vullis oorgbly nie. Plant materiaal het ek so nou en dan laat wegry(ek het nie veel tuin nie)Die res van groengoed gaan komposhouer toe. Meestal het ek nie eers n vol inkopiesak met afval per week nie. Ek gooi dit in n spesiale munisipale plastiese sak wat Maandae opgelaai en weggegooi word.Die sak kos $3,50 wat die koste van die oplaai insluit. Party maande het ek een sak nodig en soms twee per maand. Dit kan gedoen word as mens bietjie wil.
Goed, nou sal julle sê ek is net een. Wat van n gesin?

Hier langs my bly n gesin met vier kinders. Hul het twee vuilgoedhouers en ook die hersirkulasie houer wat elke week tot oorlopens toe vol is. Ek wil nie kyk wat hul als weggooi nie maar dis werklik ongelooflik baie wat vullishoop toe gaan en dit elke week.
Ek het nie n oplossing nie. My afvalgoed word regtig na die beste van my vermoeë min gehou.
Op die oomblik is NZ nou besig om ontslae te raak van al die plastiese sakke wat so alles vervuil.
Ons het twee groot kettingwinkels. Die een kan jy n plastiese sak koop om goed in te sit. Daar is spesiale hergebruikbare sakke wat mens koop om oor en oor te gebruik. Jou kruideniersware word los in jou trollie gepak. Jy stoot waentjie tot by jou moter, pak dit dan in jou kattebak in jou eie sakke. Hierdie winkel is my geliefkoosde kruideniers winkel.
Dan is daar n tweede winkel wat alles in plastiese sakkies pak soos hul dit oplui. Nie soos in SA dat jy staan en goed self in sakke sit as daar nie een is wat pak nie.Die kasregister persoon scan en pak. Vat twee tellings en dis gedoen.
Hierdie tweede winkelgroep het besluit om weg te doen met plastiese sakke. Jy mag jou eie nie-plastiese sakke invat en dan pak soos dit gelui word. Dis so maklik as almal saamwerk.
Ongelukkig is die plastiese sakke storie n druppeltjie in vuilgoed emmer. Wat gebeur met al daardie afval op die ashope? Ek weet nie. Ek weet net dis n hengse gemors.
Ons het bv plasietiek China toe gestuur waar hul dit verder verwerk. China sy kontrak opgesê. Nou sit ons met tonne en tonne reeds ingepakte plastiek wat ons nou self moet verwerk.
Hier kom die ontdekkersdrang na vore om dinge met die plastiek te doen.Daar is baie goeie verwerkings.

Ons sal net ons sokkies moet optrek en hard werk om minder vullis te hê.

Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die InLinkz skakel.

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=786362.

Vir die reëls van hierdie uitdaging, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposts Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).

Skryf-Safarie: Bordspeletjies.

Abrie dink hardop Dink aan bordspeletjies vir die week se Safarie.

 

Bordspeletjis was baie gewild in my kleintyd. Daar was nie TV en al die moderne tegnologie ,van vandag , om ons besig te hou nie. Dit was altyd lekker om bordspeletjies te speel as n grootmens saamspeel. As kind het jy altyd probeer om die volwassene uit te oorlê. Baie male, as net ons kinders gespeel het, het dit uitgeloop op n stryery van n ander wêreld. Elkeen wou altyd wen.
Ons het baie slangetjies en leertjies, en dambord gespeel. Ludo was ook een van ons beste speletjies. Dan n speletjie wat ons “vlooi” genoem het. Daar word n plastiese houertjie gebruik. Elkeen kry n groot ronde skyfie en dan moet jy kyk hoeveel klein skyfies jy kan inwip in die houertjie. Mens druk op die buitenste kantjie van klein skyfie met die groot skyfie om die kleintjie in die houertjie te wip. Elkeen kry bv drie beurte en die een met meeste in houertjie wen.
Vingerbord of vingerbagatel is glo volgens dr Google n tipiese Suid Afrikaans ontwerpte bordspel.
Dit was die jaar 1969. Snerpend koud in Britstown. Ek en my Pa het melkbokke gaan oplaai by een van die groot melkbokboere. Ons het gebibber van die koue die aand op die plaas. Toe haal die boer, wat self nog n jong ongetroude man was, n vingerbord uit die kas. Eerste keer wat hierdie stadsjapie te doen gekry het met n aand voor die kaggel. Toegedraai in komberse en die vingerbord tussen ons op die tafel.
Wat n gedoente. Ons kon net nie ophou speel nie. Naderhand het ons so warm van al die opwinding gekry dat die komderse nie meer nodig was nie. Ons het amper deurnag gespeel. Na een eers gaan slaap. Ek het later jare my eie vingebord stel gekoop wat oral saamgetrek het in my omswerwinge. Ongelukkig het hy nie saam NZ toe getrek nie.

 

Hier by my skool waar ek naskool en voorskool diens doen het hul tonne bordspelletjies. Dink julle dit word gebruik?
Nie regtig nie. Partymaal as daar een outjie is wat nie n iPad het nie sal hul n speletjie speel. Die beste is natuurlik dat ek moet saamspeel. Hier is n stel kaarte met prente op van Barby, Ken en nog n klomp ander. Mens pak hul onderstebo en tel een op. Draai hom om. Tel nog een op en as dit dieselfde is as eerste een vat die persoon die kaarte. As dit nie dieselfde is draai hul weer om en volgende een kry n beurt.

Daar is ook n lekker bordspeletjie wat lyk my nie meer hier is nie. My “super” hou van gedurige opruim en skoonmaak. Dink sy het hom weggegooi want hy was al gehawend. Om terug te kom na die speletjie:
Dis ‘n kaart van Nieu Zealand en al die belangrike dorpe en stede. Die name word vooraf met kaartjies toegemaak. Daar is plek vir 4 spelers. Rondom NZ is daar n paadjie met name op die paadjie. Mens gooi n dobbelsteen. Skuif jou “pion” wat n Kiwi, pikkewyntjie, Weka en Nog iets is. Jy hop dan die hoeveelheid blokkies. Die naam waarop jy land moet jy dan raai waar hy is en sy kaardjie afhaal. As jy verkeerd is sit die kaartjie terug.

Dis vir my n moeilike speletjie omdat ek nie al die name en plekke ken nie. Ek leer gelukkig darem terwyl ek speel, want Ineke moet altyd saamspeel!
Hier is n paar speletjies wat ek sommer in die kas afgeneem het.

Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die InLinkz skakel.

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=784470.

Vir die reëls van hierdie uitdaging, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposts Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).

Skryf-Safarie: Kindervreugde

Hierdie week is dit sonell se beurt om die Skryf-Safari tema aan te kondig vir die week. Dankie  aan Hester vir die geleentheid.

Hierdie week gesels ons oor ons gelukkigste herinnering as kind. Vertel ons daarvan, hoe oud was jy, waar het jul gewoon, hoekom het dit jou gelukkig gemaak?

Dankie Sonell dit was n lekker terugflits van goeie tye.

Kinder terugflitse!

Daar is heelwat heerlike herinneringe wat ek kan onthou van toe ek nog kind was.
My eerste ondervinding met plaaslewe was toe ons net in Suid Afrika aangeland het(1952). Ons het op n Vrystaatse skaapplaas (reuse merinos!) by van my ma se familie gaan kuier. Die familie het n seuntjie(nefie) gehad wat naastenby so oud soos ek was. Ons het ons gate uit geniet. Hanslammers, mak ryperd! Daardie hoop gedorste mieliestronke was ons glybaan. Die ryery op die grondpaaie wat hobbelrig was. Hekke wat oop en toe gemaak moes word. Ai, dit was te heerlik.
Ons het ook eenmaal per jaar in die Krugerwildtuin vakansie gehou, wat n belewenis op sy eie was. Later het ons op n plaas naby Witrivier kon bly gedurende die vakansie. Daar was n grasdakhuis, met n buite toilet. Langs die huis was daar n kabbelende waterstroompie waar ons gereeld krappe probeer vang het. Die huisie was in n denneplantasie waar bobbejaantoue was. Ons het heerlik rondgeswaai soos Tarzan en Jane.

My laerskool jare was ook besonders gewees. Dit was n plaasskooltjie met vier onderwysers. Ons was soos een groot gelukkige familie. Ons het saam gespeel en gerinkink. Blik-as-paai, cowboys en crooks, sport aktiwiteite.Daar was ook n swembad wat nie gereeld skoongemaak was nie. Ons het heerlik in die groen water met paddas en paddavissies en al, geswem en baljaar.
Wat die lekkerste was, was die Vrydagaand se fliek. Dit was soos n piekniek. Die muur tussen twee klaskamers is weggegskuif. ‘n Laken is opgehang en ons het op bankies en stoele gesit en kyk. Eers swart en wit sonder enige geluide en daarna pratende swart en wit flieks.
Charly Chaplin, The three Stooges en dan die werklike fliek. Tarzan en ook cowboy flieks was gewild.

Dan was die jaarlikse konserte en atletiek dae ook van die hoogtepunte. Al die ouers het meestal alles bygewoon en ook gehelp om n sukses te maak.
My kinderjare was ongebonde sonder bekommernis en met baie vreugdes.
Nog n paar lekker dinge:
– Om op my oupa se skoot te sit. Diep in sy swart baret te kyk om ‘n storie te kies wat hy moes vertel.( Al die liggaatjies was al die Stories wat hy geken het.)
– Om fiets te ry in die straat met n stuk karton en wasgoedpennetjie wat n geraas maak as die wiel draai.
– Om vlieërs te bou en te vlieg, ook saam met my oupa.
Om Vrydag middae by my vriendin te gaan speel wat by haar oupa in n sinkhuisie langs Hennopsrivier gebly het. Hy het vir ons Franse braaibroodjies gemaak met eende-eiers.
– Om papierpop te speel, hul klere te ontwerp en huise van modder vir hul bou.

My eerste gekoopte papierpop was van Ann Oakley. Later het ek nog n cowboy ook gekry . Mens moes self die klere uitsny.

So kan ek aangaan en aangaan. Wonderlike tye gewees.

Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die InLinkz skakel net onder die

paddatjie:

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=781922

Vir die reëls van hierdie uitdaging, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposts Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).

Skryf-Safarie: Deur die venster

KAMEEL is die week se gasvrou. Sy daag ons uit om te skryf wat deur die venster gesien kan word.

 

WONDERWêRELD deur die VENSTER.

Nina laat haar borduurwerk sak. Sy leun behaaglik terug teen die rugkant van haar geliefde gemakstoel.Sy tuur na buite deur die sonverligte venster. Die ondergaande son gee alles n goue skynsel.
Nina kyk na haar borduurwerk. ‘n Tafeldoek met die fynste lintborduurwerk. Daar is nog net n paar blommetjies oor dan is dit klaar, en kan sy dit vir haar geliefde kleindogter gee. Sy maak haar borduursakkie oop om n nuwe lintjie te kies. Haar oog vang n beweging in die verte. Alles is wasig voor haar oë.
“Is dit Lukas wat my kom haal?” wonder Nina. Sy kannie mooi uitmaak nie.

“A, dis n ruiter op n wit perd. Lukas, jy het uiteindelik gekom. Liewe Lukas, ek het jou so gemis.”
Nina rus haar kop gemaklik teen die leuning van die stoel. Sy vou haar verrimpelde hande oor mekaar bo-op haar borduurwerk. Sy voel vry. Vry van al die pyn en swaarkry.”Lukas het gekom.”

Die motor kom met n stofwolk tot stilstand voor Nina se huisie. Suzy kannie wag dat Faan die deur van die motor oopmaak. Sy trippel op haar hoëhak-skoene. “As ma-Nina tog net iemand wil kry om die paadjie en tuin netjies te maak.” Suzy lyk gladnie ingenome nie. By die voordeur staan n emmertjie met verdroogde rose. Die wind het van die rose uitgewaai. Alles is stowwerig:”Hoekom hou ma tog nie die stoep skoon nie!” Suzy lui die voordeurklokkie ongeduldig, kannie stilstaan nie. “Faan, kyk tog bietjie deur die venster of jy Ma Nina kan sien.” Faan buig van die digbegroeide struike weg om in te kyk. Hy kyk in verwondering na binne. “Ma Nina sit in haar stoel. Ek dink sy slaap.”
Faan gaan haal die spaarsleutel uit die motor. Hul gaan die huis binne. Suzy, al klaende. Faan beduie sy moet sagter. Hul betree die sitkamertjie. Dis die mooiste prentjie van Nina in haar stoel. Kop rustig agteroor, hande gevou. Nina se yl hartjies word deur die ondergaande son met goud bestraal soos n helder ligkrans om haar hoof. Vrede straal uit die prentjie.
Suzy wou nog n aanmerking maak maar Faan gee haar n kyk wat van misnoë getuig. Teer raak Faan Nina aan. Nina maak haar oë oop:”Lukas, ek het jou vreeslik gemis.” Met n diep sug sluit Nina haar oë en die Hemelse vrede verlig haar gesig.

Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die InLinkz skakel net onder die paddatjie:

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=781709

Vir die reëls van hierdie uitdaging, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposts Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).

 

 

 

Skryf-Safarie: Dieremaniere.

 

(To my English readers/friends: I translated this piece in English. Please scroll down and enjoy)

UIT TROMPIE SE DAGBOEK

Donderdag oggend het my Mam my van alle kante bespied terwyl ek my briefies gelees en geskryf het toe ons geloop het. Ghumpf, wonder wat is haar probleem?

Sy brom binnensmonds iets van bloed in my skryfwerk!

Maandag oggend: Mam sit my nekband met my lisensie om my nek. Wonder waarheen ons gaan? Ek spring ewe opgewonde in die kar.

Ha, dis n bekende plek waar ons stop. Ek pluk my ma gou straat toe voordat ons by die dokter ingaan. Sjoe, langs die dokter is daar n begrafnisondernemer. Daar is massas mense wat rondstaan langs n lang slap swart motor. Die mense huil vreeslik veral die manne! Hul laat my sommer benoud voel.

Mam sê:” Kom jong, voordat die stoet begin ry moet ons aan die anderkant wees.”

Terug by die dr. Hul het so n oulike plek waar ons, al die laaste nuus kan lees. Ek skryf n paar notas terug. Ons gaan in. Mam laat my op die skaal klim.

“Haai jong Trompman, jy het wraggies n kilogram verloor!” Ek sit styf langs Mam op die bank.

Die dokter kom na ons toe. Mam verduidelik van die bloed.

Dr: “Ons moet n sampeltjie neem sodat ek kan sien.”

Ons drie gaan buite toe. Ek lees verder briefies, dr het n bakkie om sampel op te vang en Mam bly vir my sê:” Piepie nou! Komaan.  Toe nou Trompie!” Aha, ek kry toe n lekker leesding. Ek duik diep die bos in. Met wat ek my briefie pos het dr vinnig my briefie opgevang in die bakkie. Sy nooi ons in haar kamer in. Hierdie keer is ek gladnie skrikkerig nie. Mam vertel die dr van die bloed.

Ooo, die dr is baie goed. Sy praat mooi met my. Sy kyk in my mond en oë, luister na my hartklop en voel my maag. Sy steek n afêre agter in my in. Lees glo hoe warm n hond kry!

Dr sê: “Ek gaan nou Trompie se prostaatkliere ook voel en kyk of  alles normaal voel. O maar jy is n soet hond. Jy staan so mooi stil. Ek kan sien dit voel nie aangenaam as ek so diep voel nie. Daar’s hy. Alles voel goed. Nou gaan ek gou die urine toets.” Weg is sy. Sy trek, woeps, die deur voor my neus toe.

Ons wag so tien minute voordat dr terugkom.Terwyl ons agter die toe deur wag . kom en gaan honde en mense verby die toe deur. Ek snuif diep onder die deur deur. Sou nogal almal wou dagsê maar Mam wil nie oopmaak nie.

Die uitslag is half goed en half nie te goed nie. Daar is nie tekens van stene nie maar daar is regtig heelwat bloedselle dus alles is nie te goed nie. Nou is ek vir twee weke op antibiotika om die infeksie wat daar mag wees op te klaar. As daar na twee weke steeds bloed is moet daar X-strale geneem word om te kyk of daar gruis of stene is .

Fingers crossed dat dit opklaar.

Dit was n lekker besoek aan die dr. Ek is bly ons was nie by die man dr nie. Hy het nie veel simpatie nie en hy praat ook te veel.

Nou ja dagboek dit was n besige dag gewees. Ek gaan nou lekker saam met Mam op haar stoel ontspan voordat ons tweetjies inkruip vir die nag.

Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die InLinkz skakel net onder die paddatjie:

Jou InLinkz skakel is http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=780871

Vir die reëls van hierdie uitdaging, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposts Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).
FROM TROMPIES DIARY

Thursday morning, my Mum looked at me from all sides while I read my notes and wrote some back while out walking. Ghumpf, wonder what’s her problem?

She muttered something about blood in my urine!

Monday morning: Mum put my collar with my license on. Wonder where we’re going? I jump equally excited in the car.

Ha, that’s a familiar place where we stop. I pulled my mom into the street before we went to the doctor.

Wow, next to the doctor is an undertaker. There were masses of people standing around next to a long black car. The people cried terribly, especially the men! They made me feel uneasy.

Mum said, “Come on before the procession starts we must  be on the other side.”

Back at the dr, they have a beautiful place where we can read all the latest news. I write a few notes back. We’re going in.

Mum pulled me on the scale: “Hey  Trompie, you lost a kilogram!!”

I sat tightly next to Mum on the couch.

The doctor came. Mum explained the blood.

Dr: “We need to take a sample so I can have a look.”

The three of us went outside. I read more notes, the Dr holding a small kidney bowl to catch the sample.

Mum kept saying: “Peewee now! Come on. Come on now, Trompie! ” Aha, I found a good new read. I dived deep into the bush.  Just when I answered the mail, the Dr. quickly caught my letter in the bowl.

She invited us into her room. This time I’m not nervous at all. Mom explained the whole situation.

Ooo, the Dr. is perfect. She spoke in a pleasant voice. She looked in my mouth and eyes, and listened to my heartbeat and felt my stomach. She pushed something in my behind to take a  reading of how warm I was inside!

Dr said: “I’m going to feel Trompies prostate and see if everything feels normal. Oh, but you are a sweet dog. You are so good. I know it does not feel pleasant when I go so deep. That’s it. Everything feels good. Now I’ll test the urine sample.”  She went out of the door. She pulled the door closed right in front of my face!.

We waited about ten minutes before Dr came back. While we were waiting, l heard dogs and people behind the closed door coming and going. I sniffed under the door, I  wanted to greet everyone, but Mum would not open the door.

The result was half good and half not so good. There were no signs of stones, but there was a lot of blood cells, not so good at all. Now I’m on antibiotics for two weeks to clear up any infection. If there are still signs of blood after two weeks, they will take X-rays to see if there is gravel or stones.

Fingers crossed that it persists.

It was a nice visit. I’m glad we did not see the male Dr, he isn’t very sympathetic and he talks way too much.

Well, diary it had been a busy day. I’m going to relax with Mom in her chair before the two of us go to bed for the night.