My son has his workshop in my garage. I usually take him some coffee or have a chat with him while working. Trompie always goes with me. At times I’ll go in on my own.
Trompie waits patiently for me.
Die lug was redelik bewolk vanoggend. Die temperatuur was 16 grade wat beslis ongewoon warm is vir amper einde Mei. Dit voel half lente! Die voëltjies het sommer vroeg heerlik gesels wat ook ongewoon is. As iemand nou nog nie glo in “Global Warming” nie dan moet hy sy kop laat lees. Hierdie weer is beslis nie normaal as mens dit so kan noem nie.
Donderdag het ek ‘n fiets langs die pad gekry wat verniet weggegee word. Ek het gedink dit sou ‘n lekker fietsie vir Bea wees. Bertus sê toe dat dit minstens nog drie jaar sal neem voordat sy dit sal kan ry. Ek het die fiets toe vanoggend saamgevat vir gebruik deur die voor- en naskool kinders. Dit was nogal ‘n hele opwinding. Twee ouer seuns het gehelp om die fiets uit te laai. Hul het sommer dadelik opgeklim en beurte gemaak om te ry. Ons het reeds twee fietse wat aan ons geskenk is in die begin van die jaar. Nou is daar drie wat gelyk kan ry.
Na my oggend sessie het ek gaan kyk vir n lekker jas vir die winter. My klere is regtig verby hul dra tyd. Die jas moet ook lank genoeg wees om my bobene toe te maak in die koue. Dis waar ek die koudste kry. Nadat ek na ‘n winkel gegaan het wat redelik goedkoper jasse ingekry het, het hul nie my grootte nie. Toe gaan ek maar na ‘n duurder winkel en sien toe alles is ten minste 25% afgemerk. Daar was gelukkig iets waarvan ek gehou het. Ek besluit toe om maar oë toe te knyp en dit te koop. By die betaalpunt besluit my bankkaart om nie die transaksie te doen nie want… raai wat? My geld van die skool was nog nie inbetaal nie. Dit het nog nooit gebeur dat my kaart nie aanvaar is nie. Ek was half ongemaklik. Gelukkig kon ek reël om die jas more te kry. Die betaling het toe eers na een deurgekom. Ek het maar nie brood en melk gaan koop nie vir ingeval dit steeds nie deurgaan nie. Noudat ek daaraan dink, ek het nie melk om vir my warm sjokolande te maak voordat ek gaan slaap nie. Gladnie goed nie!
Vanmiddag was heel bedrywig gewees. Kinders was baie lawaaierig. Vroeg in die middag voordat die skoolbus nog gery het, het ek sirenes gehoor. Dis egter niks ongewoon nie.
Later die middag kom ‘n ma daar aan en vra of ons weet wat aangaan ‘n entjie af in die straat. Daar is seker vyf polisiemotors en twee ambulanse. My supervisor het gaan hoor of iemand iets weet. Die radio het blykbaar gese dat ‘n “mongrel mob” lid papgeslaan is en langs die pad afgegooi is. Wat ‘n opwinding, voel soos die wilde weste.
Ek het vir my “fish and chips” gekoop vir aandete en beplan om betyds in die bed te klim.
NS: Liewe Rambo, ek voel van de naweek af weer baie beter. Wil nou nie te gou bly raak nie maar ek dink die klippertjies het hopelik uitgekom.Daar is nie meer so ‘n erge irriterend gevoel nie.
Dankie vir al die ondersteuning van jou en jou Ma se kant. Lekker soppie lekke vir julle.
Saterdag 25 Mei was ‘n besige dag gewees.
Net voor agt opgestaan; gestort; pap geëet en eerste bondel wasgoed in wasmasjien gesit.
Trompie geloop. Bertus wou die oggend kom werk aan sy “bordjies” maar laat weet hy gaan die oggend “design”werk doen. Ek het drie bondels wasgoed gewas.
Om twee uur moes ek ‘n vergadering bywoon en ‘n vriendin het voorgestel ons gaan eet eers middagete saam. Ek het Bertus ook genooi. Dit was ‘n baie gesellige ete gewees. Ek en my vriendin het skaapskenkels met broccoli, aartappelwiggies en kapokaartappels gehad, met ‘n mint sousie. Bertus en my vriendin het heerlik geskiedenis gesels. My vriendin was ‘n verpleegster en later ‘n teater suster by ‘n privaat kliniek. Dit was ‘n plek waar kinders met haaslippies geopereer is deur ‘n vroue chirurg wat in daardie jare gladnie erkenning vir haar werk gekry het nie. Omdat my vriendin so nou saam met die dokter gewerk het, het sy waardevolle ondervinding opgedoen. Sy het alles in ‘n boek gepubliseer. My vriendin is al drie en tagtig en het twee naweke terug ‘n ander boek oor die skool waar sy skool gegaan het in Petone gepubliseer.
Na die ete is ons na die biblioteek waar die vergadering was. Dit was ‘n TimeBank vergadering waarin ek nie rerig veel belangstel nie. Die probleem is daar is so min belangstelling dat ek elke keer weer besluit om nie weer te gaan nie maar op einde doen ek dit tog telkens weer. Ai, dis n pyn as ‘n vergadering net uit komiteelede bestaan wat alle voorstelle doen en dit dan sekondeer en goedkeur.
Die vergadering het so kwart voor vier klaar gemaak. Ek was bly om weer met ‘n klompie van my ou vriendinne te kon gesels. Ek is ‘n lid van TimeBank van hul begin het in 2012 en daar is ‘n klompie wat ook nog steeds lid is.
Toe ek tuis kom was Bertus in die garage besig. Ek het aandete vir ons gemaak. Bertus is na ete huistoe. Ek het toe ‘n movie gesit en kyk tot so tien uur. Anne with an E, is die fliek. Dit is n vervolg storie op netflix. Ek het nog nie al die episodes ingehaal nie.
Sondag 26 Mei het heel rustig begin. Bertus het kom werk. Hy het my middagete gestick. Ek het na die tyd ‘n lekker middagslapie ingekry. Ek het toe 13 panele klaar gemaak en Bertus het hul kom kry om more weg te vat om gesoldeer te word.
Nou kyk ek Pirates of the Caribbean:The curse of the Black Pearl(wat my nou verveel en ek gaan nie klaar kyk nie)
Bedtyd, more begin weer ‘n nuwe week.
Nog ‘n dag is verby.
Ek kannie glo dat week ses van die tweede termyn reeds verby is nie. Daar bly nog vier weke oor dan is dit die Julie vakansie. Die onderwysers is ernstig besig om die kinders te evalueer. Die ouers word dan een vir een ingeroep, kommentaar word gelewer en bespreek. Ouers en onderwyser besluit saam of kind na volgende klas aangeskuif kan word en of hul dink hy/sy moet nog ‘n maand of so in selfde klas bly.
Die stesel hier is nogal heel anders as in SA.
Kinders gaan skooltoe sodra die kind vyf geword het. Byvoorbeeld Jannie verjaar 20 April en dan begin hy/sy hul skoolloopbaan. Die jaar is ook in twee gedeel. Die eerste deel word einde tweede termyn afgesluit met ‘n aanskuif na ‘n volgende klas. Dieselfde geld vir aan die einde van die jaar. Baie word in ag geneem; hoe kind reageer op verskillende vaardighede en ook op inligting wat hy op die einde onder die knie moet hê voordat hy/sy aanskuif.
Die klasse bestaan ook uit twee jare se kinders met twee onderwysers in een klaskamer.
Beginners klas skuif aan na jaar een klas.Die skuif kan enige tyd gedoen word sodra die 5-jarige gereed is om werklike skool te begin. Jaar twee is op hul eie. Jaar drie en vier is in een klaskamer en die seniors, jaar vier en vyf, is saam in klaskamer. Hier is drie skool afdelings. Primêre skool, intermediêre skool en kollege.
Stella en Bea het die naweek by ander ouma en oupa gaan kuier want dis Oupa se verjaarsdag. Hul kom weer Maandag terug.
Vrydae het ek my skryfgroep in die biblioteek. Dit was ‘n lekker kuier. Ek het die stuk wat Trompie geskryf het in Engels vertaal en die ouens het dit baie geniet om te hoor wat hy alles te sê het. Daar word toe aanbeveel dat ek ‘n kinderboek moet skryf met al die dinge wat Trompie ondervind. Ek het toe vertel dat ek lankal sit en broei oor die stories van Trompie as die hoof karakter. Ek het al heelwat nagelees en uitgevind oor hoe om kinderboeke te skryf en te illustreer. Ek sal sekerlik daarby uitkom sodra ek minder werk het om te doen. Dit vat baie tyd en aandag om ‘n boek te skryf en saam te stel. My memoir is ook nog hangende. Ek het my laerskool deel al soort van gedoen en moet nog die hoërskool en verdere opleiding doen vir my tweede boek.
Ek sien uit na die naweek om bietjie uit te rus.
O, en ek het toe gister niks gebrei nie. Hopelik kry ek die naweek kans om klaar te maak.
Vandag het heerlik uitgedraai. Dit was eers maar goed koud. Die son het die hele dag heerlik geskyn.
Donderdae, is my by die huis bly oggend van die week. Ek het die pakkies gepak en Bertus het dit die namiddag kom haal om te pos.
Ek het verder die hele oggend gesit en Trompie se dagboek inskrywing in Engels vertaal sodat ek dit more vir die skryfgroep kan lees. Dit het my twee en ‘n half uur geneem om te vertaal en te herskryf sodat dit ten minste leesbaar is.Party dae wonder ek of ek so stadig is en of dit regtig so baie tyd vat om ‘n stuk in afrikaans na Engels oor te sit. Die stuk het 1145 woorde of twee A4 bladsye.
Die naskool was goed besig. Die een helper was weer siek terwyl my supervisor gekla het dat sy ‘n slegte maag het en net gaan hol as sy moet.Alles het darem nie te sleg afgeloop vir vandag nie.
Nou gaan ek rustig nog n uurtjie sit en Grand Design UK kyk en hopelik my voorpant se nek klaar brei. Kannie wag om my oortrek truitjie aan te pas nie.
Toe skip ek weer ‘n dag. Gister was egter heel rustig en sonder verdere voorvalle. Ek het ‘n teetjie met my Dinsdagvriendin gaan drink. Ons kuier altyd heerlik vir ‘n uurtjie. My vriendin is nogal vol fiemies as dit by haar koffie smaak kom. Meeste van die tyd hou sy nie van die koffie wat in die verskillende plekke aangebied word nie. Met dit in gedagte kuier ons van een kafee/koffieshop na die volgende. Die laaste paar Dinsdae het ons by MaC Donalds gaan drink omdat ons die drinkgoed gratis kry met ons “Gold cards”. Jy moet net iets anders koop soos bv ‘n broodjie of n muffen wat ons dan ook doen. Die probleem was hul het nie juis ‘n keuse van eetgoed nie. Ons het maar telkens die wortel en neute muffen gevat omdat dit al was wat darem nie te soet was nie. Gister het ons egter na ‘n ander koffie plek gegaan. Dit is deel van ‘n mans haarkapper. Die tee/koffie en savoury muffen was nie juis iets om liries oor te raak nie. Ek glo nie ons sal weer soontoe gaan nie.
Vandag 22 Mei was weer nie te sleg nie!
Dit het vroeg oggend gevoel of ek by die see is. Dit was nie koud nie. Bewolk en so ‘n regte see-klammigheid in die lug.
Woensdae is dit tyd vir “Time Bank” se teedrink by die Mayfair kafee. Ek doen dit nou al vir die afgelope sewe jaar om so saam met ‘n klompie mense te gesels en te kuier. Baie het al gekom en gegaan. Ek is maar een van die weinige gereelde kuier ouens. Buite die kafee, op die stoep, is daar ook ‘n groep vroue wat soggens ‘n koffietjie drink en ‘n sigaretjie rook. Ek gesels ook eers met hulle voordat ek ingaan na my groep toe.Dis ‘n groepie uiteenlopende persoonlikhede. Een is n oud honde-afrigter wat wolfonde gehad het. Ander een is in ‘n rystoel wat Multiple scleroses het en sy het ‘n oppasser wat haar rondry. Nog een is ‘n deftig gekleede dame wat ‘n hart van goud het. Baie innemend en simpatiek. Ook ‘n jonger vrou wat nuut is wat n “ongeskikte” hond het wat net teen my wil opspring en probeer om my te domineer.
Ons naskool is Woensdae meestal baie besig en vanmiddag was nie anders as voriges nie. Kinders krioel en hardloop, ry met hul scooters en gil en skree. Dis egter goed. Hul raak ontslae van hul energie.
Wat egter die lekkerste vandag was, was dat Bertus vir die derde aand met Bea ‘n draaitjie hier kom maak het. Hy het net van sy parte kom kry. Terwyl hy garage toe is het ek en Bea bietjie gekuier. Ons het vanaand ‘n storieboek gekyk. Een van die stories was”There’s a hole in the bucket” Liza is ‘n vet eend en Henry ‘n bokkapater.
Toe die twee wou ry het hul Bea se poppie vergeet. Ek het hom gou vir haar gaan haal. Gemaak of hy vreeslik huil en na sy Mamma verlang(amper het ek Bea toe ook aan die huil gehad)
Die lekkerste lekker was toe Bea se: “Bye-bye, I love you!”
Dit doen my ou moeder hart goed om sulke liefdetjies te beleef.
Die tyd hol met my weg!
Ek het darem gister my Langtafel deel geskryf. Dit tel hopelik darem ook dat ek gister geskryf het.
Gister-Sondag was ‘n besondere dag. Bertus se Rotval-bestuurder het spesiaal van Auckland na Wellington gevlieg om te kom kyk na die werkswinkel wat ons hier het. Die werkko-ordineerder was ook by en hy lyk vir my ‘n heel aangename mens. Die persoon moet toesien dat al die werk opvolg en seker maak dat dinge op tyd uitgestuur word of geinstalleer word. Die “Baas” was/is ‘n groot fris man en het nie veel gese nie.
Iets wat my gister opgeval het was dat ek lanklaas my seun so hoog in sy skik en gelukkig gesien het. Ek hoop regtig dat ons die werk kan kry sodat ons ten volle dit kan vervaardig. Ek is baie trots op my kind wat eiehandig die bordjie ontwerp het en dit nog vervaardig ook. Hy is nie ‘n ou van vele woorde nie maar, as hy praat kan mens maar luister. Hy het gisteraand ook gou vir Bea gebring om net vir my “hallo” te kom se wat ek ook baie waardeer het.
20 Mei
Trompie(en ek saam) het ‘n slegte nag gehad. Hy het driekeer opgestaan om buite op te bring. Ek is bly hy kan nou die hondedeurtjie gebruik om self uit te gaan.Vanoggend sukkel hy toe om te pieps. Na die tweede lopie het sy maag gelukkig gegaan en ek hoop alles is nou uit wat gepla het. Ek hou niks daarvan as hy my so aankyk asof hy vra dat ek tog net iets moet doen.
Die oggend se skoolsessie het goed af gegaan. Die hoof het kom kyk of als soort van okay was. Eintlik het hy die luidsprekerstelsel kom kry om uit te sit vir die oggend se byeenkoms. Gelukkig het ek Vrydag gesien dat een vrou die stelsel huistoe gevat het. Ek noem dit toe aan die hoof en toe onthou hy daarvan. Ons het duime vasgehou dat sy betyds sal kom; wat toe darem gebeur het terwyl ek oppad uit was huistoe.
Ek was darem gelukkig om ‘n warm sjokolade en koekie te kry wat die sekretaresse spesiaal vir my saamgebring het. Dit was ‘n lekker verrassing gewees.
Daar was twee pakkies wat ek moes pos. Daarna het ek bietjie rondgekyk vir ‘n jasserige iets wat lank genoeg is sodat my bene soggens nie so koud kry nie. Ek het iets gesien maar dis maar bietjie duur, ek sal maar nog eers met my ou goed aangaan en dalk as daar ‘n uitverkoping is nog gaan kyk.
Ek het ook my weeklikse inkopies gedoen. Dis vir my lekker om redelik vroeg te gaan want dan is dit nie so besig nie. Daar is ook meestal ‘n skryf-vriendin met wie ek ‘n paar woordjies gesels. Sy is ‘n baie interessante mens. Sy en haar man het ‘n klomp jare in Nieu Guinea gebly en gewerk. Baie moeilike omstandighede waarin hul gebly het. Haar man is ‘n predikant/sendeling en sy ‘n verpleegster.
Daars hy, nou middagete, en ‘n nanny nap voor ek weer skooltoe gaan.
Jippy, twee weke sonder twee kwaaddoeners!
Uiteindelik gun ek myself om gou ‘n bietjie te kou aan alles wat ons moet doen vir ons gedekte tafel op die dorpsplein. Dit gaan ‘n fees afgee. Ek het by almal ingeloer wat al iets voorberei het en susters, ons gaan eet vir weke. Alles lyk lekker en ek sal nou my gaste moet aanjaag om plan te maak om reg te maak om te gaan.
Toortsie het goedgunstelik my gehelp met die beplanning van my geregte. Sy gaan vir my ‘n heerlike broccoli-sop maak en ‘n groenterige slaaitjie daarby. Die sop ruik heerlik en die bak slaai lyk ook aanloklik.
Ek het my hand gewaag aan ‘n varkpens(pork belly) gereg. Dis vir my interessant dat daar so baie vark op die tafel is.
Hier volg die resep:
Bestanddele:
1 kg varkpens ontbeen
Marinade
2 eetlepels Manuka heuning
2 eetleepels donker soja sauce
1 eetlepel balsamic asyn
1 eetlepel olie
4 heel steranys
2 knoffelhuisies gekneus
Metode
Dit het nogal tyd gevat om voor te berei. Dit is gelukkig ‘n sukses en ruik en lyk heerlk.
My vriende is gereed om aan te stap na die plein.
https://www.nzherald.co.nz/nz/news/article.cfm?c_id=1&objectid=3049184
Aan my regtekant gaan Don Clark sit. Hy is die wonderlikste persoon.Nie net ‘n goeie rugbyspeler van vormaat nie maar ook ‘n mens, mens. Sag van aard en baie rustig.
Terwyl ek nog n jong meisie was, en daar nie TV en al hierdie moderne dinge om wedstryde te kan kyk nie het ons as familie Saterdag na Saterdag voor die transistortjie gesit en luister hoe Gerhard Viviers die wedstryd beskryf. Ons was alger Springbok onderseuners en het gejuig as hul goed doen en ge-booo as All Blacks so hard met Springbokke werk. Ek het Don Clark se fotos uit die koerant geknip en teen my muur geplak. Hy was vir my die verpersoonliking van hoe ‘n man moet wees, min wetende dat ek later jare met ‘n lang en groot man sou trou!
https://en.wikipedia.org/wiki/Naas_Botha
Dan links van my plaas ek ‘n mannetjie wat ek eintlik nie voor my oë kan verdra nie. Hy is vir my arrogant en baie soos ‘n vlooi wat jy nie gevang kry nie en jou kom byt dat jy jeuk. Hy dink heeltemaal te veel van homself. As mens, is hy ook nie juis my “cup of tea” nie.
Onthou net dis hoe ek voel. Daar kan van julle wees wat hom bewonder. Hy het baie goed met rugby gevaar, wat uitstekend is ek kan dit nie wegpraat nie.
Daar het jul dit nou. Ek sal beslis lekker met Don kan praat omdat hy eintlik ‘n boer was.
WIL JY KOM SAAM KUIER? MAAK SO:
Ons langtafel is sosiaal en gemeensaam van aard. Ons kinkel is dat elke Towerin en Blogmaat plek vir haar of homself en twee gaste aan die tafel het. Dit moet ‘n beroemde of bekende persoon wees – een wat jy bewonder en een wat jy verpes. Dis nou lewendes en die wat ons reeds vooruit is. (Broodina het ons mos geleer om selfs die van wie ons nie so baie hou nie, te aanvaar.)
Ook moet jy asseblief iets lekker bring om aan jou gaste en ons ander voor te sit. Vertel hoekom, en deel die resep as jy wil.
Kom ons kuier, begrawe strydbyle, bou brûe, smee vriendskapppe en smul lekker saam soos net Rebusfonteiners kan.
Voorbeeld Vonk
Towerin 17 Onbekend bring vir John McEnroe van tennis faam omdat hy so vreeslik kon vloermoer en dis nie sportmanskaplik nie en sy bring vir Dolly Parton omdat niks haar onderkry nie, nie eens spottery nie!
Smulgoed wat sy bring is Makataankonfyt en varsgebakte brood.
Mik om so 500 woorde te skryf dat ons lekker kan lag en lees en mense leer ken.
Onthou om jou bloginskrywing op Inlinkz te gaan haak:
https://fresh.inlinkz.com/p/f3a95533873d4e39950509a1af369d8a
Liewe dagboek: Trompie gaan vandag vertel van wat hy alles beleef op ons omswerwinge in die omgewing. Einde Maart 2018 het ek en Trompie in ons nuwe blyplek ingetrek. Dis ongelooflik hoe die tyd vlieg. Ons moes weer van vooraf aanpas en nuwe vriende maak. Trompie is so uitreikend dat mense hom net nie kan ignoreer nie. Hy weet presies wat hy met wie en wat om te doen. Vriendelik wees, ignoreer of storm en gryp.
Trompie skryf:
Dankie, my liewe ma, vir die geleentheid om ‘n bietjie te verduidelik hoe die daaglikse lopies hier verloop. Ek dra die stuk spesiaal op aan ‘n nuwe vriend met die naam van Rambo. Hy is ‘n ToyPom wat ook sy lewe saam met sy liewe Mamma beleef.
Ook vir al die Towerinne wat my Ma so opgebeur het gedurende die paar dae wat sy in ‘n krisis was. Ek het haar met valkoë dopgehou en gesien sy was baie ontsteld. Gelukkig lyk dit of ons weer in kalmer waters vaar.
Hier gaan ons dan nou!
Vroeg oggend loop ons net ‘n vinnige blok om. Ons ontmoet al die vriendelike tannies by die busstop wat wag vir die bus om Wellington toe te gaan (6:40 vm) Hul vra altyd hoe dit gaan en gee my so ‘n krappie of twee. Entjie verder is daar n groot fris jonger tannie wat vir haar geleentheid wag. Sy gee my ook altyd ‘n vinnige krappie. Sy werk by ‘n mindergegoede kinder-versorgsentrum. Dan is dit met ‘n vinnige stap huistoe.
So teen 8:45vm kom Ma by die huis en gaan ons vir ‘n lekker langer loop. Die roete wat ons meestal neem gaan ek beskryf! Eers my leiband om die nek, poo-sakkies in Ma se sak en weg is ons. Ooo, moenie die sleutel vergeet nie want dan sit ons buite!
Ons draai meestal regs uit die hek; ek wil baie kere links draai maar Ma laat ons eerder regs draai omdat as ons links draai ons verby die skool moet loop waar kinders aankom vir die begin van die dag. Ek hou nie van hul lawaai en gestorm nie.
Die pad is twee bane met ‘n middelman in. Dis so gebou omdat dit op die sogenaamde Wellington fault-line gebou is. Die middelman gee geleentheid vir beweging sodat die pad nie maklik verbrokkel gedurende ‘n aardbewing nie. Elke geval, ek wys meestal vir Ma of ons reguit moet loop, en of ons moet oorgaan na die anderkant van die dubbel straat. Hier is n foto van hierdie kant van die straat.
Oorkant is die plasie waar daar skape wei wat ek met tye groet. Vandag het ons oorkant toe gegaan.
Volgende kom ons by die eende Tannie. Sy kom gereeld om die nuutste stories te vertel oor wie wat doen. Die eende was nog bietjie slaperig vanoggend. Ek sou nogal ‘n jaagie wou inkry maar Ma hou my altyd in.
Twee huise verder is daar ook ‘n huis waar eende hul tuis gemaak het. Hulle het afgeskei van die hoofgroep. As ek die kans kry bestorm ek hul net gou-gou om hul te wys hul moenie so naby die sypaadjie kom nie.
‘n Paar huise verder woon daar ‘n issigrimmige wolfhond. Hy sal my sommer doodbyt as hy die kans kry. Gelukkig is hy meeste van die tyd in die huis. Op die hoek kom ons ‘n ou Oomie met n knorrige klein brakkie teë. Sy wil sommer met my baklei die klein pes. Ek draai net my rug op haar en loop weg.
In die volgende blok is daar ‘n Staffie wat meestal vir my staan en wag. Hy wil altyd net gou hallo se en ek het meestal nie lus daarvoor nie. Ma roep my altyd terug om hom te gaan groet. Meeste van die tyd as ons by die staffie verby is loop Mark, met twee vet ou logge bulhond tipes. Mark is altyd baie vriendelik maar die twee honde hou nie van my nie. Hul wil my net gryp as ons aan dieselfde kant van die straat loop. Hul is netso oud soos ek maar hul loop en lyk soos twee stokou honde. Daar is ook ‘n Omie wat ‘n hartaanpasser het wat altyd baie vriendelik is. Ma en hy ruil altyd ‘n paar nuwe gedagtes uit. Hy loop elke dag die drie km dorp toe en weer terug om fiks te bly.
Die volgende straat het net in die begin twee wolfhondtipes wat altyd blaf. Ek wil egter nie rerig nader gaan nie want hul is nie te vriendelik nie. Sodra die twee begin blaf gaan ‘n hond wat binne opgeluit is mal te kere aan die anderkant van die straat. Dis net te erg.
Daar is dan ‘n stuk met geen ekstra opwinding nie. Net hier en daar ‘n kat wat buite sit en vir my weghol. Die volgende straat het ‘n Omie wat, in sy Campervan, voor ‘n huis parkeer. Hy het ‘n Australiese Silky wat gereeld vir my blaf in die van. Party dae loop sy buite dan kan ek behoorlik met haar kuier. Soms kom ons ook Ma se Supervisor en haar man met Jimmy teë. Hy is n Griffen en baie outgoing en wil net spring en klim.
‘n Tannie met net nog ‘n paar tande in haar mond met twee swart groterige brakke kom ook gereeld verby. Die twee is netso issigrimmig en Ma hou my maar weg van hulle af terwyl sy my die Tannie praat.
Vanoggend het ons ook weer ‘n ou Omie teegekom wat twee tipe toy-poms het. Hul is heel geleerd. Hul is nie aan ‘n leiband nie maar luister baie mooi na hul baas. Ek se hul hallo en ons loop verder.
Terug in my straat is daar ‘n huis met ‘n bullmastif. Hy storm altyd die hek en as ek nader staan hol hy weg! Sy Ma se hy is vreeslik bang van aard. Langs die boel woon daar twee amper wit vegboel-tipe honde. Ek is maar skrikkerig vir hulle. Een storm meestal die draad terwyl die andereen net soetjies nader sluip. Hul kom gereeld uit en Ma is baie bang vir hulle want die eerste keer wat hul uitgekom het wou hul my aanval. Gelukkig was daar ‘n andr hondetannie wat hul aandag afgelei het en kon ons veilig wegkom.
Die laaste is die bure se kat wat ‘n regte boelie is. Sy wil he Ma moet haar streel en as ek naderkom bestorm en klap sy my. Eks maar skrikkerig vir haar. Dis onder andere ook sy wat my tuin as haar toilet gebruik. Die bure het wraggies vier katte en ‘n hondjie wat altyd blaf om terug in die huis te kom na hy geëet het.
Maggies dit was darem ‘n lekker lang gesels gewees. Hoop nie jul het aan die slaap geraak nie!
Groete aan al Ma se geliefdes. ‘n Klomp lekker lekke en High Paws aan julle.
by sharing what empowers me
Skryfsels oor en uit eie ondervindings
Adventures of a South African Pomeranian
Alle daagse lewe, Reis / Travel, ZAR
Flikvlakke deur die woestyn
(Parisienne & Country Dweller)
Stories and dreamy images
Sommer oor alles wat my hart warm laat klop.
Wat jy in jou gedagtes toelaat, dit word jou lewe
To become remarkable, hold yourself accountable
Lewenspaaie.
"You are never too old to set another goal or to dream a new dream" - C.S Lewis
Pierre en Sugnet se reis
Zoek niet langer op het Internet, U vindt "ALLES" bij Den Theo
Trek aan jou rooi skoene, maak jou lippe pienk en dans met die lewe!
Vintage 1986
Waar die hart van vol is, loop die mond van oor
Sharing my life in Mozambique and all things country in Southern Africa
Lesse geleer, en stories uit my lewensreis
Waar ek my woorde en note kombineer om my storie te vertel
Waar die hart van vol is …
The daily reads and writes
flash fiction & other writing
Oor reis en rondrits
about the little things in life
Sharing writing tips, information, and advice.
News, views, photos and musings. All photos are copyrighted Hermann Hanekom, Cape Town.
Bookshop, online bookseller, NZ authors
My vreugdes en frustrasies
Author, Motivational Speaker
This WordPress.com site is the bee's knees
Bringing history to life
Want die lewe ruik nie na laventel nie
Ietsie van alles
Ons toor nog steeds met woorde...
Kruger 4 all 4 ever
Ek herhaal jou...sonder begin of einde
All about our truly best friend...
Me and my Granny
My terapie vir oudword
'n Blog oor die natuur en allerdaagse gebeure,wat die lewe interessant maak
My skryfseltjies en foto´s, meesal, oor ons lewe, in Paraguay.
Skyn, liggie, skyn!
Love life! Sharing and caring!
Travels in Paradise
