Once you’ve input your title and synopsis, you can view the front and back of your burgeoning novel by flipping the cover!
Second, get ready to update your word count! Your word-count updater for National Novel Writing Month will appear when November 1 rolls around in your time zone (double check that setting here)! Prepare to write wherever you prefer to do that—a notebook, Google Docs, Word, etc.
You can update your total word count, or add to your current count. You can also use the timer to set a word sprint for yourself and enter your progress that way!
Third: speaking of word sprints… have you followed @NaNoWordSprints yet? Our team will be running timed writing exercises all month long to keep your inspiration high.
Fourth: Fit in your last days of NaNo Prep! Check out the offers from our sponsors on writing software and prep tools, and tackle some exercises in our free NaNo Prep workbook.
Are you going to join me next month and see if we can finish 50 000 words during the 30 days of November? I am going to write in Afrikaans and all about my years from my study years up to the last year in South Africa. That would be a stretch from 1965 up to 2008.
NaNo Prep 101 Workshop
Are you getting ready to write with us this November? Whether this is your first time tackling a novel or your fifteenth, our NaNo Prep 101 Workshop is here to help you get ready to reach that 50,000-word goal.
It’s October, which means that National Novel Writing Month is just one month away!
Are you writing a novel with us in November? Let the world know by updating your social media profiles with this participant flair! (We have a square icon image, as well as banners sized for Facebook and Twitter).
You can also announce your project on the brand new NaNoWriMo website! If you haven’t seen it yet, log into nanowrimo.org with your existing username and password (or create a new one if you don’t have an account). You can go to “My NaNoWriMo” > “Projects”, and click the “Announce new project” button at the top.
Not sure what you want to write about yet? Don’t freak out! We’ve got a lot of resources to help you prep for writing a novel this month with our NaNo Prep 101 workbook and exercises.
Hester beveel aan dat ons beginner inwoners onsself bietjie moet bekend stel aan die nuwer bewoners.
Ek is Scrapy en ek geniet my dubbele lewe hier op aarde. Een wêreld is denkbeeldig en baie opwindend; die ander een is meer die werklike wêreld waarin ek daagliks lewe.
Rebusfontein is ‘n oord waar ek myself kan wees sonder om te dink aan wat die gevolge kan wees vir die samelewing. Ek bly in huis/karavaan 3. Ek het ‘n heerlike sigeuners karavaan omdat ek van rondbeweeg hou. Ek kan my wa draai soos ek dit wil hê om son te vang of om koelte te kry. Voor in my erfie is n voëlbad. ‘n Berugte bad wat nogal konsternasie veroorsaak het. Oorspronklik is ek woonagtig in Nieu Zealand. Ek gebruik Alon Musk en sy goedhartigheid om my in een van sy vuurpyle rond te stuur. Ons het gelukkig ook die Rocket Lab hier en as Elon nie kan help nie stuur die ouens my ook vinnig in ‘n rigting. Ek het gelukkig my beste hond en lewensmaat saamgebring. Sy naam is Trompie en hy het ook al vir ‘n paar opwindende oomblikke gesorg. Hy is gelukkig baie saggeaard, maar katte is nou nie sy keuse van geselskap nie.
Dan is daar ook Porkie ‘n Morepork(NZ uiltjie) wat hier by my is. Porkie het ons ook al uit moeilike situasies gered.
Dan, in die werklike lewe is ek ‘n afgetrede onderwyseres wat probeer om te oorleef in NZ deur voor- en naskool toesig te hou by ‘n skool so amper 20 kilometeres van my huis af. In die bietjie oop tyd wat ek het geniet ek om te skryf. Op die oomblik is ek besig met my Memoirs en is ook besig om ‘n kinderboek te beplan met Trompie as die hoofkarakter.
Dit dan in ‘n neutedoppie. Welkom aan nuwe inwoners. Jul sal dit saam met ons geniet hier in ons eie wonderland en Rebusfontein.
Die son verskyn laat, geluksalig rooskleurig
Kleure in rosig en pienk ‘n fantasia kamelia
Dis herfstyd wyd.
Skielik ‘n wind, die frapante kalant
Kom hoeihaai inwaai
Soos ‘n ronkadoor skoor
Bring ‘n jakkalstroureëntjie kleintjie.
Ek en die vriendskapverbond steekbaardhond Gedagtes, tjoepstil afskil Kyk droomverlore na kleivore Elkander verwonder Oor die verfyn skyn Van blaartjies se abba samba.
Ek het ‘n nuwe blog oopgemaak wat spesiaal vir Afrikaanse skryfwerk gaan wees. My Engelse vriendinne is al so dik vir my Afrikaanse skrywes of liewer omdat hul dit nie kan verstaan nie dat ek besluit het om die werklike Afrikaanse skrywe te skei van my hoof blog.
Ek het gister vergeet om te vertel van wat gebeur het toe ek aanmeld vir my namiddag naskool sessie. Ek moet altyd by die kantoor aangaan om die register te kry en ook ‘n boekie waarin die name aangeteken word van ekstra kinders wat die middag daar gaan wees. Ons het die gewone daaglikse groep en dan die klomp aanhangsels. Hul is die kinders wat net so nou en dan na skool moet bly. Die ouers bel en boek die kinders dan in. Daar is natuurlik die ouers wat nie die moeite doen om te laat weet nie en dan het ons ‘n hele onderonsie met kinders, ouers en die kantoor dames. As ons nie weet dat die kind ingeskryf is nie kan hul nie verwag dat ons hul moet oppas nie. Dis waar die probleem dan inkom; kinders word die oggend aangese om naskool toe te kom en ons is nie regtig veronderstel om na hul te kyk as dit nie ingeboek is nie. Die kinders kan dit nie help nie maar ons voel party dae baie ongelukkig as ouers sulke dinge doen. Dis meestal ook dieselfde ouers wat dit doen, en die egste is nog dat dit ook die beheerliggaam ouers is. Nou het ek afgedwaal van wat ek eintlik wou vertel oor toe ek by die kantoor kom. Die sekretaresse, die kleintjies se onderwyseres en ‘n klein seuntjie is besig om met mekaar te praat. Die seuntjie is totaal deurmekaar. Elke vraag wat die twee dames vra antwoord hy met ‘n:”No, no”. Hy hou sy een handjie vas en wil nie he dat die tannies na die armpie kyk nie. Hy bly vir alles: “No, noooo!” Ek hoor toe dat die kind in die klas geval het. Hy was totaal die kluts kwyn van onststeltenis en ek vermoed pyn ook. Hy wou nie op die bed sit nie, nie by die sekretresse bly nie, hy wil nie beweeg nie. Nes hy roer roep hy aanhoudend: “No, no.” Sekretaresse het die ma gebel en die sou kom om hom te haal. Ek het toe aangegaan met my werk. Vanoggend het ek gevra wat verder gebeur het met die kind. Selfs sy ma kon niks met hom uitrig nie. Hy moes in erge pyn en aan skok gelei het. Blykbaar is sy armpie gebreek net onderkant sy elmboog. Arme dingetjie. Ek het lanklaas een gesien wat so geskok en verbouereerd was deur die omstandighede. Die hele nag en vanoggend het dit steeds hard gereën. Die wind het ook amper ‘n mens van jou voete afgewaai. Hier is altyd meeue wat rondvlieg op soek na iets om te aas. Die wind het hul skoon weggewaai. Die Huttrivier was ook tot oorlopenstoe vol. Dis’ n lang naweek hier. Die koningin se verjaarsdag word Maandag gevier al is dit nie regtig haar verjaarsdag nie. Die verkeer was van vroeg middag erg gewees met mense wat naweek gaan hou. Die weer gaan nie saamspeel nie. Daar word koue verwag en heelwat sneeu vir die Suid-Eiland. Ons gaan ook blykbaar goed koud kry more. Ek het vanmiddag voordat ek skooltoe is eers my weeklikse skryfsessie bygewoon. Ons was vandag net vier gewees. Dis eintlik lekker as ons nie so baie is nie. Ons kan dan lekkerder gesels oor die stukke wat geskryf is. Terwyl ons met ‘n bespreking besig was was daar ‘n harde slag en ‘n ou se knie breek deur die plafon. Gelukkig was daar nie mense wat om die tafel gesit het waarop die stukke geval het nie. (Ons doen die skrywery in ons plaaslike biblioteek.) Ek het die petalje gade geslaan. Die een man van my groep staan op om te kyk wat aangaan. Met die staan die groepleier(’n tannie van 93 jaar) ook op en stap reguit na die plek toe. Ek beduie vir die ander skryf vrou dat die ou dame nie onder die plafon moet loop nie vir ingeval daar verder stukke afval nie. Elkgeval, sy het dit aangemeld. ‘n Rukkie later kom die werker kyk wat die skade is. Die bibliotekaresse het ook kom kyk. Die ou was besig om iets te doen op die plafon toe hy te hard op sy knie gedruk het en sodoende die plafon stukkend gedruk het. Dit kon nogal ‘n dilemma afgegee het as daar mense aan die tafel gesit het en die stukke plafon op hul geval het. Die middag se kinders oppas was nie te sleg nie. Hul kon darem buite woel en werskaf. Die weer het sommer vroeg verander.Dis ysig koud buite. Ek gaan gou Trompie laat loop en dan lekker slaap. More is Saterdag en ek hoef nie vroeg op te staan nie. Dit dan die laaste inskrywing vir Mei. Ek het dit gemaak, joegaai!
Die weer is heel omgekrap vandag. Wind wat waai teen 100km per uur. Ek moes heeltyd my motortjie se stuur aanpas om nie van die pad af te waai nie. Reën wat met emmers uitgegiet word; dan weer minder dat dit net motter. Nat is dit beslis. Vanoggend se uitgaan was onplesierig. Soos dit ook maar is wil Trompie nie dadelik iets doen nie. Ons moet eers goed nat word voordat hy besluit – nou of nooit. Die kinders moes baie vinnig loop en inkom om nie te nat te word nie. Skoene word aan die matjie afgevee en dan uitgetrek en hul kan hul boektasse ophang. Die buie wissel af van erg tot weer bietjie ligter. Die laaste twee dogtertjies wat op die PS4 gespeel het is nie haastig om uit te gaan nie. Die enetjie het nie ‘n reënjas nie(sy was vir ‘n week by haar pa gewees en ek vermoed haar reënjas was seker by haar ma)Sy staan en twyfel of sy moet loop en of sy gaan wag vir die ander dogtertjie. Ek jaag haar toe vinnig aan want die bui was bietjie minder. In die tussentyd is die ander dogtertjie besig om haar reënjas aan te trek. Sy sit haar boeksak op haar rug en toe moes sy eers sit om haar skoenveters vas te maak. Sy is een van die kinders wat vreeslik traag is om haastig te maak. Terwyl sy haar skoen vasmaak staan ek in die deur en se: ” Aaa reën, jy kan maar nog bietjie hard reën want Ella het nog nie haar skoen klaar vasgemaak nie.” Sy kyk my vreemd aan en bly met haar veter vroetel. Die reën is bietjie minder en sy se: ”Ek het ‘n reënjas so dit maak nie saak as dit reën nie.” Nou ja, daar het ons dit nou. Gladnie gepla om vinnig te maak nie. Nou moet ek byse, hierdie Ella gee my party dae ‘n kramp waar ek dit nie wil he nie. Sy hoor maar maak of sy nie hoor of verstaan nie. Sy brom altyd oor ek haar so aanjaag. Sy sal ook vinnig se:”Ek kannie!” of “Ek weet!” maar in die tussentyd doen sy niks. Ek ken haar van sy 5 jaar was(sy’s nou 8)en sy is steeds die steeks donkie as dit by dinge doen kom.
Vanmiddag se naskool was ‘n riller. Ons was oorbevolk in ‘n te klein klaskamer. Dis seuns en meisies van 5 tot 9 jaar. Daar was skaars plek om te beweeg(ek oordryf darem nou lekker.) Ons het 45 kinders gehad. Almal binne weens die slegte nat weer. Dit gil en skree, probeer hardloop en spring. Dit gryp mekaar. Gooi mekaar op die grond en val op mekaar. Dan is die ouer meisies besig om die seuns te tampteer met hul gegiggel en afloerdery. Dit was ‘n malhuis. Ek was bly toe dit tyd was om huistoe te gaan. Dit reën katte en honde of eintlik meide met knopkieries(dis nie lelik bedoel nie) Terwyl ek sit en skryf voel dit of die wind die huis wil omwaai of wegwaai. Daar is nou ‘n mal ou wat sy opgewarmde kar hier in die straat toets. Dit brul vir ‘n vale.
Ek sien die weervoorspelling voorspel nou koue vir die naweek. Sneeu in suide tot op hoogte van 500 meter. Ek dink die draai van die seisoen is nou baie naby.
Daars hy, my tweedlaaste skryfsel is geskryf vir die maand van Mei.
Bedtyd vir my en Mr T.
NS: Die motortoetser gaan nog probleme optel as hy so brul en jaag in die nat weer. Hy dink seker die polisie gaan hom nie vang nie.
Vandag het heerlik uitgedraai. Dit was eers maar goed koud. Die son het die hele dag heerlik geskyn. Donderdae, is my by die huis bly oggend van die week. Ek het die pakkies gepak en Bertus het dit die namiddag kom haal om te pos. Ek het verder die hele oggend gesit en Trompie se dagboek inskrywing in Engels vertaal sodat ek dit more vir die skryfgroep kan lees. Dit het my twee en ‘n half uur geneem om te vertaal en te herskryf sodat dit ten minste leesbaar is.Party dae wonder ek of ek so stadig is en of dit regtig so baie tyd vat om ‘n stuk in afrikaans na Engels oor te sit. Die stuk het 1145 woorde of twee A4 bladsye. Die naskool was goed besig. Die een helper was weer siek terwyl my supervisor gekla het dat sy ‘n slegte maag het en net gaan hol as sy moet.Alles het darem nie te sleg afgeloop vir vandag nie. Nou gaan ek rustig nog n uurtjie sit en Grand Design UK kyk en hopelik my voorpant se nek klaar brei. Kannie wag om my oortrek truitjie aan te pas nie.
Toe skip ek weer ‘n dag. Gister was egter heel rustig en sonder verdere voorvalle. Ek het ‘n teetjie met my Dinsdagvriendin gaan drink. Ons kuier altyd heerlik vir ‘n uurtjie. My vriendin is nogal vol fiemies as dit by haar koffie smaak kom. Meeste van die tyd hou sy nie van die koffie wat in die verskillende plekke aangebied word nie. Met dit in gedagte kuier ons van een kafee/koffieshop na die volgende. Die laaste paar Dinsdae het ons by MaC Donalds gaan drink omdat ons die drinkgoed gratis kry met ons “Gold cards”. Jy moet net iets anders koop soos bv ‘n broodjie of n muffen wat ons dan ook doen. Die probleem was hul het nie juis ‘n keuse van eetgoed nie. Ons het maar telkens die wortel en neute muffen gevat omdat dit al was wat darem nie te soet was nie. Gister het ons egter na ‘n ander koffie plek gegaan. Dit is deel van ‘n mans haarkapper. Die tee/koffie en savoury muffen was nie juis iets om liries oor te raak nie. Ek glo nie ons sal weer soontoe gaan nie. Vandag 22 Mei was weer nie te sleg nie! Dit het vroeg oggend gevoel of ek by die see is. Dit was nie koud nie. Bewolk en so ‘n regte see-klammigheid in die lug. Woensdae is dit tyd vir “Time Bank” se teedrink by die Mayfair kafee. Ek doen dit nou al vir die afgelope sewe jaar om so saam met ‘n klompie mense te gesels en te kuier. Baie het al gekom en gegaan. Ek is maar een van die weinige gereelde kuier ouens. Buite die kafee, op die stoep, is daar ook ‘n groep vroue wat soggens ‘n koffietjie drink en ‘n sigaretjie rook. Ek gesels ook eers met hulle voordat ek ingaan na my groep toe.Dis ‘n groepie uiteenlopende persoonlikhede. Een is n oud honde-afrigter wat wolfonde gehad het. Ander een is in ‘n rystoel wat Multiple scleroses het en sy het ‘n oppasser wat haar rondry. Nog een is ‘n deftig gekleede dame wat ‘n hart van goud het. Baie innemend en simpatiek. Ook ‘n jonger vrou wat nuut is wat n “ongeskikte” hond het wat net teen my wil opspring en probeer om my te domineer. Ons naskool is Woensdae meestal baie besig en vanmiddag was nie anders as voriges nie. Kinders krioel en hardloop, ry met hul scooters en gil en skree. Dis egter goed. Hul raak ontslae van hul energie. Wat egter die lekkerste vandag was, was dat Bertus vir die derde aand met Bea ‘n draaitjie hier kom maak het. Hy het net van sy parte kom kry. Terwyl hy garage toe is het ek en Bea bietjie gekuier. Ons het vanaand ‘n storieboek gekyk. Een van die stories was”There’s a hole in the bucket” Liza is ‘n vet eend en Henry ‘n bokkapater. Toe die twee wou ry het hul Bea se poppie vergeet. Ek het hom gou vir haar gaan haal. Gemaak of hy vreeslik huil en na sy Mamma verlang(amper het ek Bea toe ook aan die huil gehad) Die lekkerste lekker was toe Bea se: “Bye-bye, I love you!” Dit doen my ou moeder hart goed om sulke liefdetjies te beleef.
Sjoe wat n dag was dit nie gister nie!
Net eers ‘n groot DANKIE aan al my liewe vriendinne wat saam met my geween en tande gekners het gister. Jul weet nie hoe goed dit my gedoen het om al jul liefde en ondersteuning te ondervind nie. Gelukkig het die ander hulp-personeel saam met my gevoel en kon ek my in hul simpatie en meegevoel koester. NOG WEER BAIE DANKIE en lief jul almal.
Na my ongelukkige ervaring gister het daar nog dramas die middag gebeur.Die stoute E is uit naskool en voorskool verban vir twee weke wat Maandag begin. Dit gaan ‘n heerlike twee weke wees so sonder hom. Die beste van alles is sy maatjie is toe ook uitgesluit vir twee weke want die het Woensdagaand homself so wangedra toe hy moes huistoe gaan dat hy sy derde skriftelike waarskuwing gekry het. Toe ek gistermiddag by die skool kom het ek gevoel om sommer ‘n uur af te vat en net te gaan shop. Ek het dit toe gereël maar dit toe nie gedoen nie want ek het nie geweet van die ander kind se wegwysing nie. Toe ek oppad uit was om te reël vir uur se afgaan het die kind se pa aangekom om die kinders op te laai. Terwyl ek met sekretaresse reël in die kantoor het die pa blykbaar my Supervisor aangeval en haar sleg gese dat die see haar nie kan afwas nie. Hy is toe weg. Toe ek terugkom om te se van uur af, vertel die supervisor my wat gebeur het en dat die kind so onhebbelik was die vorige dag. Ai, toe gaan my hart uit na my Super en se toe dis “okay” ek sal bly. Sy moenie worry nie. In die tussentyd is die ander hulp daar uit met haar hande in die lug en se sy het genoeg gehad van alles. Sug… Wow, wat n middag. Gelukkig kon ek weer sterk staan en aangaan.
Vanoggend het ek heel verlig opgestaan. Dit was asof ‘n las van my skouers af was. Ek dink al die Toewerinne se ondersteuning het my weer laat opstaan en aangaan.Selfs my seun het ook meegevoel gehad wat ek ook waardeer.
Die kinders was maar hul woelige self. Daar is egter ‘n verskil tussen woelig en die manier van gewelddadig op te tree teenoor ander.
My oggendlopie was heel lekker. Ek het met die eende vrou gepraat en ‘n paar gedagtes uitgeruil. Ek gaan nog, sodra ek niks het om te skryf nie, vertel van al die mense en diere wat ek elke oggend langs die pad kry. Ons weet presies waar wie bly en wanneer watter honde vir ons gaan blaf.
Vanmiddag gaan ek ‘n uur langer werk omdat my Supervisor na n vakbond-uiteet-vergadering moet gaan.
Tot dan toe, soos my Ma altyd gese het: Hou de moed der maar in!
