Liewe Dagboek: Dag 18 Mei, Trompie vertel.

Liewe dagboek: Trompie gaan vandag vertel van wat hy alles beleef op ons omswerwinge in die omgewing. Einde Maart 2018 het ek en Trompie in ons nuwe blyplek ingetrek. Dis ongelooflik hoe die tyd vlieg. Ons moes weer van vooraf aanpas en nuwe vriende maak. Trompie is so uitreikend dat mense hom net nie kan ignoreer nie. Hy weet presies wat hy met wie en wat om te doen. Vriendelik wees, ignoreer of storm en gryp.
Trompie skryf:
Dankie, my liewe ma, vir die geleentheid om ‘n bietjie te verduidelik hoe die daaglikse lopies hier verloop. Ek dra die stuk spesiaal op aan ‘n nuwe vriend met die naam van Rambo. Hy is ‘n ToyPom wat ook sy lewe saam met sy liewe Mamma beleef.

Ook vir al die Towerinne wat my Ma so opgebeur het gedurende die paar dae wat sy in ‘n krisis was. Ek het haar met valkoë dopgehou en gesien sy was baie ontsteld. Gelukkig lyk dit of ons weer in kalmer waters vaar.
Hier gaan ons dan nou!
Vroeg oggend loop ons net ‘n vinnige blok om. Ons ontmoet al die vriendelike tannies by die busstop wat wag vir die bus om Wellington toe te gaan (6:40 vm) Hul vra altyd hoe dit gaan en gee my so ‘n krappie of twee. Entjie verder is daar n groot fris jonger tannie wat vir haar geleentheid wag. Sy gee my ook altyd ‘n vinnige krappie. Sy werk by ‘n mindergegoede kinder-versorgsentrum. Dan is dit met ‘n vinnige stap huistoe.
So teen 8:45vm kom Ma by die huis en gaan ons vir ‘n lekker langer loop. Die roete wat ons meestal neem gaan ek beskryf! Eers my leiband om die nek, poo-sakkies in Ma se sak en weg is ons. Ooo, moenie die sleutel vergeet nie want dan sit ons buite!
Ons draai meestal regs uit die hek; ek wil baie kere links draai maar Ma laat ons eerder regs draai omdat as ons links draai ons verby die skool moet loop waar kinders aankom vir die begin van die dag. Ek hou nie van hul lawaai en gestorm nie.

Die pad is twee bane met ‘n middelman in. Dis so gebou omdat dit op die sogenaamde Wellington fault-line gebou is. Die middelman gee geleentheid vir beweging sodat die pad nie maklik verbrokkel gedurende ‘n aardbewing nie. Elke geval, ek wys meestal vir Ma of ons reguit moet loop, en of ons moet oorgaan na die anderkant van die dubbel straat. Hier is n foto van hierdie kant van die straat.

Oorkant is die plasie waar daar skape wei wat ek met tye groet. Vandag het ons oorkant toe gegaan.
Volgende kom ons by die eende Tannie. Sy kom gereeld om die nuutste stories te vertel oor wie wat doen. Die eende was nog bietjie slaperig vanoggend. Ek sou nogal ‘n jaagie wou inkry maar Ma hou my altyd in.

Twee huise verder is daar ook ‘n huis waar eende hul tuis gemaak het. Hulle het afgeskei van die hoofgroep. As ek die kans kry bestorm ek hul net gou-gou om hul te wys hul moenie so naby die sypaadjie kom nie.
‘n Paar huise verder woon daar ‘n issigrimmige wolfhond. Hy sal my sommer doodbyt as hy die kans kry. Gelukkig is hy meeste van die tyd in die huis. Op die hoek kom ons ‘n ou Oomie met n knorrige klein brakkie teë. Sy wil sommer met my baklei die klein pes. Ek draai net my rug op haar en loop weg.
In die volgende blok is daar ‘n Staffie wat meestal vir my staan en wag. Hy wil altyd net gou hallo se en ek het meestal nie lus daarvoor nie. Ma roep my altyd terug om hom te gaan groet. Meeste van die tyd as ons by die staffie verby is loop Mark, met twee vet ou logge bulhond tipes. Mark is altyd baie vriendelik maar die twee honde hou nie van my nie. Hul wil my net gryp as ons aan dieselfde kant van die straat loop. Hul is netso oud soos ek maar hul loop en lyk soos twee stokou honde. Daar is ook ‘n Omie wat ‘n hartaanpasser het wat altyd baie vriendelik is. Ma en hy ruil altyd ‘n paar nuwe gedagtes uit. Hy loop elke dag die drie km dorp toe en weer terug om fiks te bly.
Die volgende straat het net in die begin twee wolfhondtipes wat altyd blaf. Ek wil egter nie rerig nader gaan nie want hul is nie te vriendelik nie. Sodra die twee begin blaf gaan ‘n hond wat binne opgeluit is mal te kere aan die anderkant van die straat. Dis net te erg.
Daar is dan ‘n stuk met geen ekstra opwinding nie. Net hier en daar ‘n kat wat buite sit en vir my weghol. Die volgende straat het ‘n Omie wat, in sy Campervan, voor ‘n huis parkeer. Hy het ‘n Australiese Silky wat gereeld vir my blaf in die van. Party dae loop sy buite dan kan ek behoorlik met haar kuier. Soms kom ons ook Ma se Supervisor en haar man met Jimmy teë. Hy is n Griffen en baie outgoing en wil net spring en klim.
‘n Tannie met net nog ‘n paar tande in haar mond met twee swart groterige brakke kom ook gereeld verby. Die twee is netso issigrimmig en Ma hou my maar weg van hulle af terwyl sy my die Tannie praat.
Vanoggend het ons ook weer ‘n ou Omie teegekom wat twee tipe toy-poms het. Hul is heel geleerd. Hul is nie aan ‘n leiband nie maar luister baie mooi na hul baas. Ek se hul hallo en ons loop verder.
Terug in my straat is daar ‘n huis met ‘n bullmastif. Hy storm altyd die hek en as ek nader staan hol hy weg! Sy Ma se hy is vreeslik bang van aard. Langs die boel woon daar twee amper wit vegboel-tipe honde. Ek is maar skrikkerig vir hulle. Een storm meestal die draad terwyl die andereen net soetjies nader sluip. Hul kom gereeld uit en Ma is baie bang vir hulle want die eerste keer wat hul uitgekom het wou hul my aanval. Gelukkig was daar ‘n andr hondetannie wat hul aandag afgelei het en kon ons veilig wegkom.
Die laaste is die bure se kat wat ‘n regte boelie is. Sy wil he Ma moet haar streel en as ek naderkom bestorm en klap sy my. Eks maar skrikkerig vir haar. Dis onder andere ook sy wat my tuin as haar toilet gebruik. Die bure het wraggies vier katte en ‘n hondjie wat altyd blaf om terug in die huis te kom na hy geëet het.
Maggies dit was darem ‘n lekker lang gesels gewees. Hoop nie jul het aan die slaap geraak nie!
Groete aan al Ma se geliefdes. ‘n Klomp lekker lekke en High Paws aan julle.

Silent Sunday: Autumn

Liewe Dagboek: Dag 9 & 10 Mei

Gister, die 9de, is verby sonder dat ek kans gekry het om my inskrywing te doen. Net toe ek wou begin skryf so 7:30nm kom Bertus en Bea hier aan. Ek het te lekker met die klein klits gekuier. Trompie is so jaloers op haar dat ek heeltyd moet keer dat hy haar nie dalk hap nie. Hy het op ou end onder my voete gele en die kat goed uit die boom gekyk. As Bea te naby my kom wou hy opstaan en na haar toe gaan en haar soort van wegstuur van my af. Ek kon telkens my voet op sy rug sit en hom dwing om nie op te staan nie.
Ek en Bea het eers haar blokkies gebou. Dit vorm ‘n kameelperd met sy lang nek as mens die blokkies reg rangskik. Daarna het ons bal gegooi. Ek het ‘n groot tennisbal wat al pap is omdat Mollie dit op ‘n stadium beet gehad het. As ek hom vir Bea gooi probeer sy hom vang(wat sy nog nie so goed kan doen nie). Sy val eintlik bo-op die bal nes ‘n regte rugbyspeler wat ‘n drie druk. Dis ‘n heerlike gelag en geselsery uit ‘n ander wereld. Hul is toe weer huistoe teen so 8:30 want Bea het begin om moeg te word. Was al verby haar slaaptyd, Pappa moes egter Bea wegvat sodat Mamma van haar werk kon doen wat agterstallig was.
Eintlik het ek gedink dat gister niks oplewer nie. Die naskool was heel onrustig met ‘n klompie groot seuns wat ‘n kleintjie uitgetart het sodat hy so kwaad geword het en pad gevat het uit die skoolgrond uit. Gelukkig was ek nie betrokke nie. Ek het binne toesig gehou terwyl alles buite gebeur het.
Ek het wel gister my voorbereiding vir vandag se skryfsessie gedoen wat ‘n wonder is dat ek dit gedoen het.
Vandag, 10de, het ook nog nie veel opgelewer nie.
Voorskool was my goeie oproerige vriend E weer in. Hy wou op PS4 speel maar ek het nee gese omdat hy nog van die jongeres is en alleen wou speel. ‘n Tweede, baie bedrywige seuntjie, kom toe ook in.(Dis die outjie wat gister pad gevat het)Ek het E en hom dadelik laat speel. Hul het Jurassic Park gespeel en elke nou en dan mekaar mooi vertel wat hul nie moet doen nie.Toe ek hul met twee ander kinders omruil was E sommer dadelik opgeblaas omdat hy nie wou he hul moes dit wat hy gebou het gebruik nie. Ek moes hom eers weer mooi herinner daaraan dat hy in sy afkoelhoekie moet gaan sit as hy so maak. Gelukkig het hy afgekoel en op ‘n fiets gespring en gery. Terwyl E gery het, het die ander outjie, noem hom J, vir E getime op die fiets! Terwyl die tyd aantik het E so vinnig as moontlik gery en J het volspoed agterna gehardloop. Lekker moeg, het die twee opgehou toe dit tyd vir klastoe gaan was.
Dit dan vir nou. Vanmiddag gaan ek eers poskantoor toe om pakkies te pos en dan na my skryfsessie wat 1:30nm begin. Ek kan nie die volle tyd daar wees nie omdat ek 2:30 moet ry na my naskool sessie. Die 93jaar oue dame wat ons leidster is gee meestal die nuwe woorde net voordat ek ry. Die groep self gaan nog aan tot 3 uur.

Die lewe is ‘n lied; as mens net daarna wil luister!

Trompie Groomed!

Hecktiek week for Trompie.

20180807_113243

Some weeks ago I noticed blood in Trompie’s urine. The Vet gave some antibiotics which did not work. Last week Trompie showed that he felt uncomfortable. He kept on licking and looking back at his bum. I made an appointment for Tuesday to take X-rays.

The result was: He had a whole bunch of bladder stones. Trompie stayed for the night because the doctor wanted to operate and take the stones out.

Everything went well. I picked him up this morning. He is still feeling dizzy and sleepy but I’m glad it’s done.

Bladder stones are a collection of minerals and other materials. Most bladder stones in dogs are made from struvite, calcium oxalate, urate, or cystine crystals. … This is because they are formulated to make the dog produce more acidic urine than they would otherwise in order to break down the stone.

https://www.medicalnewstoday.com/articles/184998.php

Skryf-Safarie: Dieremaniere.

(To my English readers/friends: I translated this piece in English. Please scroll down and enjoy)

UIT TROMPIE SE DAGBOEK

Donderdag oggend het my Mam my van alle kante bespied terwyl ek my briefies gelees en geskryf het toe ons geloop het. Ghumpf, wonder wat is haar probleem?

Sy brom binnensmonds iets van bloed in my skryfwerk!

Maandag oggend: Mam sit my nekband met my lisensie om my nek. Wonder waarheen ons gaan? Ek spring ewe opgewonde in die kar.

Ha, dis n bekende plek waar ons stop. Ek pluk my ma gou straat toe voordat ons by die dokter ingaan. Sjoe, langs die dokter is daar n begrafnisondernemer. Daar is massas mense wat rondstaan langs n lang slap swart motor. Die mense huil vreeslik veral die manne! Hul laat my sommer benoud voel.

Mam sê:” Kom jong, voordat die stoet begin ry moet ons aan die anderkant wees.”

Terug by die dr. Hul het so n oulike plek waar ons, al die laaste nuus kan lees. Ek skryf n paar notas terug. Ons gaan in. Mam laat my op die skaal klim.

“Haai jong Trompman, jy het wraggies n kilogram verloor!” Ek sit styf langs Mam op die bank.

Die dokter kom na ons toe. Mam verduidelik van die bloed.

Dr: “Ons moet n sampeltjie neem sodat ek kan sien.”

Ons drie gaan buite toe. Ek lees verder briefies, dr het n bakkie om sampel op te vang en Mam bly vir my sê:” Piepie nou! Komaan. Toe nou Trompie!” Aha, ek kry toe n lekker leesding. Ek duik diep die bos in. Met wat ek my briefie pos het dr vinnig my briefie opgevang in die bakkie. Sy nooi ons in haar kamer in. Hierdie keer is ek gladnie skrikkerig nie. Mam vertel die dr van die bloed.

Ooo, die dr is baie goed. Sy praat mooi met my. Sy kyk in my mond en oë, luister na my hartklop en voel my maag. Sy steek n afêre agter in my in. Lees glo hoe warm n hond kry!

Dr sê: “Ek gaan nou Trompie se prostaatkliere ook voel en kyk of alles normaal voel. O maar jy is n soet hond. Jy staan so mooi stil. Ek kan sien dit voel nie aangenaam as ek so diep voel nie. Daar’s hy. Alles voel goed. Nou gaan ek gou die urine toets.” Weg is sy. Sy trek, woeps, die deur voor my neus toe.

Ons wag so tien minute voordat dr terugkom.Terwyl ons agter die toe deur wag . kom en gaan honde en mense verby die toe deur. Ek snuif diep onder die deur deur. Sou nogal almal wou dagsê maar Mam wil nie oopmaak nie.

Die uitslag is half goed en half nie te goed nie. Daar is nie tekens van stene nie maar daar is regtig heelwat bloedselle dus alles is nie te goed nie. Nou is ek vir twee weke op antibiotika om die infeksie wat daar mag wees op te klaar. As daar na twee weke steeds bloed is moet daar X-strale geneem word om te kyk of daar gruis of stene is .

Fingers crossed dat dit opklaar.

Dit was n lekker besoek aan die dr. Ek is bly ons was nie by die man dr nie. Hy het nie veel simpatie nie en hy praat ook te veel.

Nou ja dagboek dit was n besige dag gewees. Ek gaan nou lekker saam met Mam op haar stoel ontspan voordat ons tweetjies inkruip vir die nag.

Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die InLinkz skakel net onder die paddatjie:

Jou InLinkz skakel is http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=780871

Vir die reëls van hierdie uitdaging, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposts Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).
FROM TROMPIES DIARY

Thursday morning, my Mum looked at me from all sides while I read my notes and wrote some back while out walking. Ghumpf, wonder what’s her problem?

She muttered something about blood in my urine!

Monday morning: Mum put my collar with my license on. Wonder where we’re going? I jump equally excited in the car.

Ha, that’s a familiar place where we stop. I pulled my mom into the street before we went to the doctor.

Wow, next to the doctor is an undertaker. There were masses of people standing around next to a long black car. The people cried terribly, especially the men! They made me feel uneasy.

Mum said, “Come on before the procession starts we must be on the other side.”

Back at the dr, they have a beautiful place where we can read all the latest news. I write a few notes back. We’re going in.

Mum pulled me on the scale: “Hey Trompie, you lost a kilogram!!”

I sat tightly next to Mum on the couch.

The doctor came. Mum explained the blood.

Dr: “We need to take a sample so I can have a look.”

The three of us went outside. I read more notes, the Dr holding a small kidney bowl to catch the sample.

Mum kept saying: “Peewee now! Come on. Come on now, Trompie! ” Aha, I found a good new read. I dived deep into the bush. Just when I answered the mail, the Dr. quickly caught my letter in the bowl.

She invited us into her room. This time I’m not nervous at all. Mom explained the whole situation.

Ooo, the Dr. is perfect. She spoke in a pleasant voice. She looked in my mouth and eyes, and listened to my heartbeat and felt my stomach. She pushed something in my behind to take a reading of how warm I was inside!

Dr said: “I’m going to feel Trompies prostate and see if everything feels normal. Oh, but you are a sweet dog. You are so good. I know it does not feel pleasant when I go so deep. That’s it. Everything feels good. Now I’ll test the urine sample.” She went out of the door. She pulled the door closed right in front of my face!.

We waited about ten minutes before Dr came back. While we were waiting, l heard dogs and people behind the closed door coming and going. I sniffed under the door, I wanted to greet everyone, but Mum would not open the door.

The result was half good and half not so good. There were no signs of stones, but there was a lot of blood cells, not so good at all. Now I’m on antibiotics for two weeks to clear up any infection. If there are still signs of blood after two weeks, they will take X-rays to see if there is gravel or stones.

Fingers crossed that it persists.

It was a nice visit. I’m glad we did not see the male Dr, he isn’t very sympathetic and he talks way too much.

Well, diary it had been a busy day. I’m going to relax with Mom in her chair before the two of us go to bed for the night.

Against the odds: The Daily Post: Photo Challenge

Meaning: If you do something against all odds, or against all the odds, you do it even though there were many problems and it didn’t seem possible to do. For example: He had a serious accident and was close to death but, against all odds, he recovered and now he’s fine.