Liewe Dagboek: Dag 24 Mei

Nog ‘n dag is verby.
Ek kannie glo dat week ses van die tweede termyn reeds verby is nie. Daar bly nog vier weke oor dan is dit die Julie vakansie. Die onderwysers is ernstig besig om die kinders te evalueer. Die ouers word dan een vir een ingeroep, kommentaar word gelewer en bespreek. Ouers en onderwyser besluit saam of kind na volgende klas aangeskuif kan word en of hul dink hy/sy moet nog ‘n maand of so in selfde klas bly.

Die stesel hier is nogal heel anders as in SA.
Kinders gaan skooltoe sodra die kind vyf geword het. Byvoorbeeld Jannie verjaar 20 April en dan begin hy/sy hul skoolloopbaan. Die jaar is ook in twee gedeel. Die eerste deel word einde tweede termyn afgesluit met ‘n aanskuif na ‘n volgende klas. Dieselfde geld vir aan die einde van die jaar. Baie word in ag geneem; hoe kind reageer op verskillende vaardighede en ook op inligting wat hy op die einde onder die knie moet hê voordat hy/sy aanskuif.
Die klasse bestaan ook uit twee jare se kinders met twee onderwysers in een klaskamer.
Beginners klas skuif aan na jaar een klas.Die skuif kan enige tyd gedoen word sodra die 5-jarige gereed is om werklike skool te begin. Jaar twee is op hul eie. Jaar drie en vier is in een klaskamer en die seniors, jaar vier en vyf, is saam in klaskamer. Hier is drie skool afdelings. Primêre skool, intermediêre skool en kollege.

Stella en Bea het die naweek by ander ouma en oupa gaan kuier want dis Oupa se verjaarsdag. Hul kom weer Maandag terug.

Vrydae het ek my skryfgroep in die biblioteek. Dit was ‘n lekker kuier. Ek het die stuk wat Trompie geskryf het in Engels vertaal en die ouens het dit baie geniet om te hoor wat hy alles te sê het. Daar word toe aanbeveel dat ek ‘n kinderboek moet skryf met al die dinge wat Trompie ondervind. Ek het toe vertel dat ek lankal sit en broei oor die stories van Trompie as die hoof karakter. Ek het al heelwat nagelees en uitgevind oor hoe om kinderboeke te skryf en te illustreer. Ek sal sekerlik daarby uitkom sodra ek minder werk het om te doen. Dit vat baie tyd en aandag om ‘n boek te skryf en saam te stel. My memoir is ook nog hangende. Ek het my laerskool deel al soort van gedoen en moet nog die hoërskool en verdere opleiding doen vir my tweede boek.
Ek sien uit na die naweek om bietjie uit te rus.

O, en ek het toe gister niks gebrei nie. Hopelik kry ek die naweek kans om klaar te maak.

Advertisements

Liewe Dagboek: Dag 23 Mei

Vandag het heerlik uitgedraai. Dit was eers maar goed koud. Die son het die hele dag heerlik geskyn.
Donderdae, is my by die huis bly oggend van die week. Ek het die pakkies gepak en Bertus het dit die namiddag kom haal om te pos.
Ek het verder die hele oggend gesit en Trompie se dagboek inskrywing in Engels vertaal sodat ek dit more vir die skryfgroep kan lees. Dit het my twee en ‘n half uur geneem om te vertaal en te herskryf sodat dit ten minste leesbaar is.Party dae wonder ek of ek so stadig is en of dit regtig so baie tyd vat om ‘n stuk in afrikaans na Engels oor te sit. Die stuk het 1145 woorde of twee A4 bladsye.
Die naskool was goed besig. Die een helper was weer siek terwyl my supervisor gekla het dat sy ‘n slegte maag het en net gaan hol as sy moet.Alles het darem nie te sleg afgeloop vir vandag nie.
Nou gaan ek rustig nog n uurtjie sit en Grand Design UK kyk en hopelik my voorpant se nek klaar brei. Kannie wag om my oortrek truitjie aan te pas nie.

Liewe Dagboek: Dag 21 & 22 Mei

Toe skip ek weer ‘n dag. Gister was egter heel rustig en sonder verdere voorvalle. Ek het ‘n teetjie met my Dinsdagvriendin gaan drink. Ons kuier altyd heerlik vir ‘n uurtjie. My vriendin is nogal vol fiemies as dit by haar koffie smaak kom. Meeste van die tyd hou sy nie van die koffie wat in die verskillende plekke aangebied word nie. Met dit in gedagte kuier ons van een kafee/koffieshop na die volgende. Die laaste paar Dinsdae het ons by MaC Donalds gaan drink omdat ons die drinkgoed gratis kry met ons “Gold cards”. Jy moet net iets anders koop soos bv ‘n broodjie of n muffen wat ons dan ook doen. Die probleem was hul het nie juis ‘n keuse van eetgoed nie. Ons het maar telkens die wortel en neute muffen gevat omdat dit al was wat darem nie te soet was nie. Gister het ons egter na ‘n ander koffie plek gegaan. Dit is deel van ‘n mans haarkapper. Die tee/koffie en savoury muffen was nie juis iets om liries oor te raak nie. Ek glo nie ons sal weer soontoe gaan nie.
Vandag 22 Mei was weer nie te sleg nie!
Dit het vroeg oggend gevoel of ek by die see is. Dit was nie koud nie. Bewolk en so ‘n regte see-klammigheid in die lug.
Woensdae is dit tyd vir “Time Bank” se teedrink by die Mayfair kafee. Ek doen dit nou al vir die afgelope sewe jaar om so saam met ‘n klompie mense te gesels en te kuier. Baie het al gekom en gegaan. Ek is maar een van die weinige gereelde kuier ouens. Buite die kafee, op die stoep, is daar ook ‘n groep vroue wat soggens ‘n koffietjie drink en ‘n sigaretjie rook. Ek gesels ook eers met hulle voordat ek ingaan na my groep toe.Dis ‘n groepie uiteenlopende persoonlikhede. Een is n oud honde-afrigter wat wolfonde gehad het. Ander een is in ‘n rystoel wat Multiple scleroses het en sy het ‘n oppasser wat haar rondry. Nog een is ‘n deftig gekleede dame wat ‘n hart van goud het. Baie innemend en simpatiek. Ook ‘n jonger vrou wat nuut is wat n “ongeskikte” hond het wat net teen my wil opspring en probeer om my te domineer.
Ons naskool is Woensdae meestal baie besig en vanmiddag was nie anders as voriges nie. Kinders krioel en hardloop, ry met hul scooters en gil en skree. Dis egter goed. Hul raak ontslae van hul energie.
Wat egter die lekkerste vandag was, was dat Bertus vir die derde aand met Bea ‘n draaitjie hier kom maak het. Hy het net van sy parte kom kry. Terwyl hy garage toe is het ek en Bea bietjie gekuier. Ons het vanaand ‘n storieboek gekyk. Een van die stories was”There’s a hole in the bucket” Liza is ‘n vet eend en Henry ‘n bokkapater.
Toe die twee wou ry het hul Bea se poppie vergeet. Ek het hom gou vir haar gaan haal. Gemaak of hy vreeslik huil en na sy Mamma verlang(amper het ek Bea toe ook aan die huil gehad)
Die lekkerste lekker was toe Bea se: “Bye-bye, I love you!”
Dit doen my ou moeder hart goed om sulke liefdetjies te beleef.

Liewe Dagboek: Dag 19&20 Mei

Die tyd hol met my weg!
Ek het darem gister my Langtafel deel geskryf. Dit tel hopelik darem ook dat ek gister geskryf het.
Gister-Sondag was ‘n besondere dag. Bertus se Rotval-bestuurder het spesiaal van Auckland na Wellington gevlieg om te kom kyk na die werkswinkel wat ons hier het. Die werkko-ordineerder was ook by en hy lyk vir my ‘n heel aangename mens. Die persoon moet toesien dat al die werk opvolg en seker maak dat dinge op tyd uitgestuur word of geinstalleer word. Die “Baas” was/is ‘n groot fris man en het nie veel gese nie.
Iets wat my gister opgeval het was dat ek lanklaas my seun so hoog in sy skik en gelukkig gesien het. Ek hoop regtig dat ons die werk kan kry sodat ons ten volle dit kan vervaardig. Ek is baie trots op my kind wat eiehandig die bordjie ontwerp het en dit nog vervaardig ook. Hy is nie ‘n ou van vele woorde nie maar, as hy praat kan mens maar luister. Hy het gisteraand ook gou vir Bea gebring om net vir my “hallo” te kom se wat ek ook baie waardeer het.

20 Mei

Trompie(en ek saam) het ‘n slegte nag gehad. Hy het driekeer opgestaan om buite op te bring. Ek is bly hy kan nou die hondedeurtjie gebruik om self uit te gaan.Vanoggend sukkel hy toe om te pieps. Na die tweede lopie het sy maag gelukkig gegaan en ek hoop alles is nou uit wat gepla het. Ek hou niks daarvan as hy my so aankyk asof hy vra dat ek tog net iets moet doen.

Die oggend se skoolsessie het goed af gegaan. Die hoof het kom kyk of als soort van okay was. Eintlik het hy die luidsprekerstelsel kom kry om uit te sit vir die oggend se byeenkoms. Gelukkig het ek Vrydag gesien dat een vrou die stelsel huistoe gevat het. Ek noem dit toe aan die hoof en toe onthou hy daarvan. Ons het duime vasgehou dat sy betyds sal kom; wat toe darem gebeur het terwyl ek oppad uit was huistoe.
Ek was darem gelukkig om ‘n warm sjokolade en koekie te kry wat die sekretaresse spesiaal vir my saamgebring het. Dit was ‘n lekker verrassing gewees.

Daar was twee pakkies wat ek moes pos. Daarna het ek bietjie rondgekyk vir ‘n jasserige iets wat lank genoeg is sodat my bene soggens nie so koud kry nie. Ek het iets gesien maar dis maar bietjie duur, ek sal maar nog eers met my ou goed aangaan en dalk as daar ‘n uitverkoping is nog gaan kyk.
Ek het ook my weeklikse inkopies gedoen. Dis vir my lekker om redelik vroeg te gaan want dan is dit nie so besig nie. Daar is ook meestal ‘n skryf-vriendin met wie ek ‘n paar woordjies gesels. Sy is ‘n baie interessante mens. Sy en haar man het ‘n klomp jare in Nieu Guinea gebly en gewerk. Baie moeilike omstandighede waarin hul gebly het. Haar man is ‘n predikant/sendeling en sy ‘n verpleegster.

Daars hy, nou middagete, en ‘n nanny nap voor ek weer skooltoe gaan.
Jippy, twee weke sonder twee kwaaddoeners!

Rebusfontein Langtafel

Uiteindelik gun ek myself om gou ‘n bietjie te kou aan alles wat ons moet doen vir ons gedekte tafel op die dorpsplein. Dit gaan ‘n fees afgee. Ek het by almal ingeloer wat al iets voorberei het en susters, ons gaan eet vir weke. Alles lyk lekker en ek sal nou my gaste moet aanjaag om plan te maak om reg te maak om te gaan.
Toortsie het goedgunstelik my gehelp met die beplanning van my geregte. Sy gaan vir my ‘n heerlike broccoli-sop maak en ‘n groenterige slaaitjie daarby. Die sop ruik heerlik en die bak slaai lyk ook aanloklik.
Ek het my hand gewaag aan ‘n varkpens(pork belly) gereg. Dis vir my interessant dat daar so baie vark op die tafel is.
Hier volg die resep:
Bestanddele:
1 kg varkpens ontbeen
Marinade
2 eetlepels Manuka heuning
2 eetleepels donker soja sauce
1 eetlepel balsamic asyn
1 eetlepel olie
4 heel steranys
2 knoffelhuisies gekneus
Metode

1. Maak snytjies omtrent 1 cm uit mekaar en diep in die vel en vet.
2. Verwarm heuning,soja sous,asyn, olie, heel anys en knoffel.
3. Plaas die vleiskant in die marinade vir tot 2 ure, moenie dat die marinade op velkant kom nie.
4. Verwarm oond 180 grade. Sit vleis op n druprak en vryf sout in die vel. Plaas in bakskottel.Gooi oorgeblewe marinade in pan en vul op met water tot so 1cm op die bodem van pan. Bak die vleis vir tot 4 ure. As die vloeistof te min word vul dit aan met bietjie water.
5. Bedruip die vel met van die souse en braai verder vir 15 minute. Sit die vleis onder die grill en braai, hou net dop dat dit nie brand nie.
6. Haal uit die oond en laat rus vir ‘n rukkie voordat dit in skywe gesny word.
7. Dien op met rys en gooi sous oor.

Recipe: honey-roasted pork belly

Dit het nogal tyd gevat om voor te berei. Dit is gelukkig ‘n sukses en ruik en lyk heerlk.
My vriende is gereed om aan te stap na die plein.

https://www.nzherald.co.nz/nz/news/article.cfm?c_id=1&objectid=3049184

Aan my regtekant gaan Don Clark sit. Hy is die wonderlikste persoon.Nie net ‘n goeie rugbyspeler van vormaat nie maar ook ‘n mens, mens. Sag van aard en baie rustig.
Terwyl ek nog n jong meisie was, en daar nie TV en al hierdie moderne dinge om wedstryde te kan kyk nie het ons as familie Saterdag na Saterdag voor die transistortjie gesit en luister hoe Gerhard Viviers die wedstryd beskryf. Ons was alger Springbok onderseuners en het gejuig as hul goed doen en ge-booo as All Blacks so hard met Springbokke werk. Ek het Don Clark se fotos uit die koerant geknip en teen my muur geplak. Hy was vir my die verpersoonliking van hoe ‘n man moet wees, min wetende dat ek later jare met ‘n lang en groot man sou trou!

https://en.wikipedia.org/wiki/Naas_Botha

Dan links van my plaas ek ‘n mannetjie wat ek eintlik nie voor my oë kan verdra nie. Hy is vir my arrogant en baie soos ‘n vlooi wat jy nie gevang kry nie en jou kom byt dat jy jeuk. Hy dink heeltemaal te veel van homself. As mens, is hy ook nie juis my “cup of tea” nie.
Onthou net dis hoe ek voel. Daar kan van julle wees wat hom bewonder. Hy het baie goed met rugby gevaar, wat uitstekend is ek kan dit nie wegpraat nie.
Daar het jul dit nou. Ek sal beslis lekker met Don kan praat omdat hy eintlik ‘n boer was.

WIL JY KOM SAAM KUIER? MAAK SO:

Ons langtafel is sosiaal en gemeensaam van aard. Ons kinkel is dat elke Towerin en Blogmaat plek vir haar of homself en twee gaste aan die tafel het. Dit moet ‘n beroemde of bekende persoon wees – een wat jy bewonder en een wat jy verpes. Dis nou lewendes en die wat ons reeds vooruit is. (Broodina het ons mos geleer om selfs die van wie ons nie so baie hou nie, te aanvaar.)

Ook moet jy asseblief iets lekker bring om aan jou gaste en ons ander voor te sit. Vertel hoekom, en deel die resep as jy wil.

Kom ons kuier, begrawe strydbyle, bou brûe, smee vriendskapppe en smul lekker saam soos net Rebusfonteiners kan.

Voorbeeld Vonk

Towerin 17 Onbekend bring vir John McEnroe van tennis faam omdat hy so vreeslik kon vloermoer en dis nie sportmanskaplik nie en sy bring vir Dolly Parton omdat niks haar onderkry nie, nie eens spottery nie!

Smulgoed wat sy bring is Makataankonfyt en varsgebakte brood.

Mik om so 500 woorde te skryf dat ons lekker kan lag en lees en mense leer ken.

Onthou om jou bloginskrywing op Inlinkz te gaan haak:

https://fresh.inlinkz.com/p/f3a95533873d4e39950509a1af369d8a

Liewe Dagboek: Dag 18 Mei, Trompie vertel.

Liewe dagboek: Trompie gaan vandag vertel van wat hy alles beleef op ons omswerwinge in die omgewing. Einde Maart 2018 het ek en Trompie in ons nuwe blyplek ingetrek. Dis ongelooflik hoe die tyd vlieg. Ons moes weer van vooraf aanpas en nuwe vriende maak. Trompie is so uitreikend dat mense hom net nie kan ignoreer nie. Hy weet presies wat hy met wie en wat om te doen. Vriendelik wees, ignoreer of storm en gryp.
Trompie skryf:
Dankie, my liewe ma, vir die geleentheid om ‘n bietjie te verduidelik hoe die daaglikse lopies hier verloop. Ek dra die stuk spesiaal op aan ‘n nuwe vriend met die naam van Rambo. Hy is ‘n ToyPom wat ook sy lewe saam met sy liewe Mamma beleef.

Ook vir al die Towerinne wat my Ma so opgebeur het gedurende die paar dae wat sy in ‘n krisis was. Ek het haar met valkoë dopgehou en gesien sy was baie ontsteld. Gelukkig lyk dit of ons weer in kalmer waters vaar.
Hier gaan ons dan nou!
Vroeg oggend loop ons net ‘n vinnige blok om. Ons ontmoet al die vriendelike tannies by die busstop wat wag vir die bus om Wellington toe te gaan (6:40 vm) Hul vra altyd hoe dit gaan en gee my so ‘n krappie of twee. Entjie verder is daar n groot fris jonger tannie wat vir haar geleentheid wag. Sy gee my ook altyd ‘n vinnige krappie. Sy werk by ‘n mindergegoede kinder-versorgsentrum. Dan is dit met ‘n vinnige stap huistoe.
So teen 8:45vm kom Ma by die huis en gaan ons vir ‘n lekker langer loop. Die roete wat ons meestal neem gaan ek beskryf! Eers my leiband om die nek, poo-sakkies in Ma se sak en weg is ons. Ooo, moenie die sleutel vergeet nie want dan sit ons buite!
Ons draai meestal regs uit die hek; ek wil baie kere links draai maar Ma laat ons eerder regs draai omdat as ons links draai ons verby die skool moet loop waar kinders aankom vir die begin van die dag. Ek hou nie van hul lawaai en gestorm nie.

Die pad is twee bane met ‘n middelman in. Dis so gebou omdat dit op die sogenaamde Wellington fault-line gebou is. Die middelman gee geleentheid vir beweging sodat die pad nie maklik verbrokkel gedurende ‘n aardbewing nie. Elke geval, ek wys meestal vir Ma of ons reguit moet loop, en of ons moet oorgaan na die anderkant van die dubbel straat. Hier is n foto van hierdie kant van die straat.

Oorkant is die plasie waar daar skape wei wat ek met tye groet. Vandag het ons oorkant toe gegaan.
Volgende kom ons by die eende Tannie. Sy kom gereeld om die nuutste stories te vertel oor wie wat doen. Die eende was nog bietjie slaperig vanoggend. Ek sou nogal ‘n jaagie wou inkry maar Ma hou my altyd in.

Twee huise verder is daar ook ‘n huis waar eende hul tuis gemaak het. Hulle het afgeskei van die hoofgroep. As ek die kans kry bestorm ek hul net gou-gou om hul te wys hul moenie so naby die sypaadjie kom nie.
‘n Paar huise verder woon daar ‘n issigrimmige wolfhond. Hy sal my sommer doodbyt as hy die kans kry. Gelukkig is hy meeste van die tyd in die huis. Op die hoek kom ons ‘n ou Oomie met n knorrige klein brakkie teë. Sy wil sommer met my baklei die klein pes. Ek draai net my rug op haar en loop weg.
In die volgende blok is daar ‘n Staffie wat meestal vir my staan en wag. Hy wil altyd net gou hallo se en ek het meestal nie lus daarvoor nie. Ma roep my altyd terug om hom te gaan groet. Meeste van die tyd as ons by die staffie verby is loop Mark, met twee vet ou logge bulhond tipes. Mark is altyd baie vriendelik maar die twee honde hou nie van my nie. Hul wil my net gryp as ons aan dieselfde kant van die straat loop. Hul is netso oud soos ek maar hul loop en lyk soos twee stokou honde. Daar is ook ‘n Omie wat ‘n hartaanpasser het wat altyd baie vriendelik is. Ma en hy ruil altyd ‘n paar nuwe gedagtes uit. Hy loop elke dag die drie km dorp toe en weer terug om fiks te bly.
Die volgende straat het net in die begin twee wolfhondtipes wat altyd blaf. Ek wil egter nie rerig nader gaan nie want hul is nie te vriendelik nie. Sodra die twee begin blaf gaan ‘n hond wat binne opgeluit is mal te kere aan die anderkant van die straat. Dis net te erg.
Daar is dan ‘n stuk met geen ekstra opwinding nie. Net hier en daar ‘n kat wat buite sit en vir my weghol. Die volgende straat het ‘n Omie wat, in sy Campervan, voor ‘n huis parkeer. Hy het ‘n Australiese Silky wat gereeld vir my blaf in die van. Party dae loop sy buite dan kan ek behoorlik met haar kuier. Soms kom ons ook Ma se Supervisor en haar man met Jimmy teë. Hy is n Griffen en baie outgoing en wil net spring en klim.
‘n Tannie met net nog ‘n paar tande in haar mond met twee swart groterige brakke kom ook gereeld verby. Die twee is netso issigrimmig en Ma hou my maar weg van hulle af terwyl sy my die Tannie praat.
Vanoggend het ons ook weer ‘n ou Omie teegekom wat twee tipe toy-poms het. Hul is heel geleerd. Hul is nie aan ‘n leiband nie maar luister baie mooi na hul baas. Ek se hul hallo en ons loop verder.
Terug in my straat is daar ‘n huis met ‘n bullmastif. Hy storm altyd die hek en as ek nader staan hol hy weg! Sy Ma se hy is vreeslik bang van aard. Langs die boel woon daar twee amper wit vegboel-tipe honde. Ek is maar skrikkerig vir hulle. Een storm meestal die draad terwyl die andereen net soetjies nader sluip. Hul kom gereeld uit en Ma is baie bang vir hulle want die eerste keer wat hul uitgekom het wou hul my aanval. Gelukkig was daar ‘n andr hondetannie wat hul aandag afgelei het en kon ons veilig wegkom.
Die laaste is die bure se kat wat ‘n regte boelie is. Sy wil he Ma moet haar streel en as ek naderkom bestorm en klap sy my. Eks maar skrikkerig vir haar. Dis onder andere ook sy wat my tuin as haar toilet gebruik. Die bure het wraggies vier katte en ‘n hondjie wat altyd blaf om terug in die huis te kom na hy geëet het.
Maggies dit was darem ‘n lekker lang gesels gewees. Hoop nie jul het aan die slaap geraak nie!
Groete aan al Ma se geliefdes. ‘n Klomp lekker lekke en High Paws aan julle.

Sommer net vir almal

Liewe Daboek: Dag 17 Mei

Sjoe wat n dag was dit nie gister nie!
Net eers ‘n groot DANKIE aan al my liewe vriendinne wat saam met my geween en tande gekners het gister. Jul weet nie hoe goed dit my gedoen het om al jul liefde en ondersteuning te ondervind nie. Gelukkig het die ander hulp-personeel saam met my gevoel en kon ek my in hul simpatie en meegevoel koester. NOG WEER BAIE DANKIE en lief jul almal.

Na my ongelukkige ervaring gister het daar nog dramas die middag gebeur.Die stoute E is uit naskool en voorskool verban vir twee weke wat Maandag begin. Dit gaan ‘n heerlike twee weke wees so sonder hom. Die beste van alles is sy maatjie is toe ook uitgesluit vir twee weke want die het Woensdagaand homself so wangedra toe hy moes huistoe gaan dat hy sy derde skriftelike waarskuwing gekry het.
Toe ek gistermiddag by die skool kom het ek gevoel om sommer ‘n uur af te vat en net te gaan shop. Ek het dit toe gereël maar dit toe nie gedoen nie want ek het nie geweet van die ander kind se wegwysing nie. Toe ek oppad uit was om te reël vir uur se afgaan het die kind se pa aangekom om die kinders op te laai. Terwyl ek met sekretaresse reël in die kantoor het die pa blykbaar my Supervisor aangeval en haar sleg gese dat die see haar nie kan afwas nie. Hy is toe weg. Toe ek terugkom om te se van uur af, vertel die supervisor my wat gebeur het en dat die kind so onhebbelik was die vorige dag. Ai, toe gaan my hart uit na my Super en se toe dis “okay” ek sal bly. Sy moenie worry nie. In die tussentyd is die ander hulp daar uit met haar hande in die lug en se sy het genoeg gehad van alles.
Sug… Wow, wat n middag. Gelukkig kon ek weer sterk staan en aangaan.

Vanoggend het ek heel verlig opgestaan. Dit was asof ‘n las van my skouers af was. Ek dink al die Toewerinne se ondersteuning het my weer laat opstaan en aangaan.Selfs my seun het ook meegevoel gehad wat ek ook waardeer.
Die kinders was maar hul woelige self. Daar is egter ‘n verskil tussen woelig en die manier van gewelddadig op te tree teenoor ander.
My oggendlopie was heel lekker. Ek het met die eende vrou gepraat en ‘n paar gedagtes uitgeruil. Ek gaan nog, sodra ek niks het om te skryf nie, vertel van al die mense en diere wat ek elke oggend langs die pad kry. Ons weet presies waar wie bly en wanneer watter honde vir ons gaan blaf.
Vanmiddag gaan ek ‘n uur langer werk omdat my Supervisor na n vakbond-uiteet-vergadering moet gaan.
Tot dan toe, soos my Ma altyd gese het: Hou de moed der maar in!

Liewe Dagboek: Dag 16 Mei

Liewe dagboek, vandag wil ek net huil. Ek is nie ‘n huilerige of baie emosioneel van aard mens nie maar, vanoggend kon ek net nie ophuil, huil toe ek huistoe ry na my oggend sessie by die skool, nie. Ek het selfs aan die grens gegaan terwyl ek met Trompie geloop het.
Dit voel darem of ek nou weer bietjie meer in beheer is.
Ek is hartseer omdat ek nie uitgenooi is na die ontbyt vir die hulp-personeel nie.Eintlik sou ek nie eers daarvan geweet het as die “caretaker” nie Maandagoggend vir my gese het sy sal my Donderdagoggend by die teetuin sien 7:30vm nie. Eers het ek gedink ek gaan dit ignoreer. Dinsdagmiddag vra ek vir my Supervisor of sy ‘n uitnodiging gekry het. Sy het ‘n email gekry. Die ander oppasser het ook gekry. Ek nie! Daar is niks vir my gese nie. Ek het probeer om dit van my af te skuif. Tog het dit my nogal gepla. Verlede jaar was dit dieselfde maar die hoof het vir my ‘n geskenkbewys gegee om op my eie iets te gaan eet/drink. Wat my die meeste ontstel eintlik is dat hy net mooi niks vir my gese of verduidelik het nie.
Gistermiddag het die sekretaresse vir my gese dat dit onaanvaarbaar van hom is om my nie in te lig nie. Ek het aan haar verduidelik dat ek regtig voel dat ek nie deel van die span is nie.
Vanoggend het dit my vol in die gesig getref toe een van die hulppersoneel haar drie kinders by voorskool aflaai. Dit was eintlik die laaste strooi. Toe ek klaar was kom die hoof uit en ewe verleë vra hy verskoning dat hy nie vooraf met my gepraat het nie, maar hy het darem ietsie vir my. Weer ‘n geskenkbewys om te gebruik. “Jammer vir die “nie onthou nie”. Jou naam is darem genoem. Baie dankie jy doen regtig goeie werk.” En hy gaan aan met sy volgende persoon. Dit alles sommer in die vebygaan.
Ek het in my kar geklim en die trane het geloop van teleurstelling. Ek mis my Ma, my man en my ou vriende hier in die vreemde.My eie ou besittings en my susters. My liewe honde en sommer alles. Ek weet dis nie so erg nie maar ek kan dit op oomblik nie hanteer nie.
Nou werk die vervloekste printer ook nie en Bertus bly verduidelik en ek kry dit nie reg nie!
Nou ja, dis nou eers genoeg. Ek moet nou eers my Langtafel storie gaan skryf.

Liewe Dagboek: Dag 15 Mei

Die lug was vanoggend te pragtig vir woorde gewees. Die opkomende son het aan die onderkant van die wolke sulke goue, horisontale gegolfde strepe gemaak. Dit was ook nie regtig koud nie.
Na die skoolsessie het ek my motor gevat om getoets te word vir sy WOF(Warrant of fitness)wat hy toe gelukkig geslaag het. Dis nou ook vir die jaar gedoen. Volgende maand is die motorlisensie se beurt.Elke maand het sy eie uitgawes.
My loop met Trompie was heerlik. Die lug was skoon en fris. Die reën wat ons gehad het, het die gras en onkruid goed gedoen. Alles lyk groen en vol lewe, behalwe natuurlik die kaal bome. Ons het nie veel ouens teë gekom omdat ons bietjie later as gewoonlik was.
My tuinier het net na tien ‘n draai kom maak om te kyk of die gras gesny moet word. Ons het maar besluit om dit nog ‘n paar dae te gee om te groei. Hy sal volgende week kom sny.

Nou gaan ek eers vir my ‘n broodjie maak(dis amper 12 uur) en dan ‘n bietjie rus voordat ek weer die strydvelde betree.

As jy nie die volgende paragraaf wil lees nie is jy welkom om oor te slaan. Ek gaan n bietjie sleg praat!
J die klein helsum het vanoggend nou weer ‘n vloermoer gegooi omdat hy nie sy sin kon kry nie. Ten eerste was hy heel uit sy kassie en het gehol en gegil toe hy inkom. Boetie van hom stel toe voor hy sal met hom op die PS4 speel en dis waar J besluit het hy wil ‘n ander program speel wat ouboet nie wil speel nie. Hy wil sommer die bank skop en van die speelgoed stukkend slaan. Hy gaan op einde buite toe, toe ek se ek gaan die hoof bel om met hom te kom praat. ‘n Dogtertjie uit sy klas kom toe in en vra hom wat aangaan. Ek stel toe voor dat hy en sy saam sy speletjie kan speel na sy boetie se beurt. Afgekoel en happy het hy gaan sit en lag vir Funny cat movies! Sjoe, dit was nou vir ‘n rukkie heel opwindend gewees.