Lê-jou-Eier: Eienskappe!


    Hester sê:

    Vertel ons van jou goeie eienskappe. En van daardie eienskappe waaraan jy werk. En van daardie eienskappe wat jy probeer doodsmoor. Vertel ons wat ander mense van jou sê – watter mooi kompliment het jy onlangs gekry?

    Gaan vandeesweek se uitdaging gaan weer kreune ontlok? Ek wil dit nie hoor nie. Ons mag soms oor onsself gesels. Ons mag lief wees vir onsself. Indien nie, gaan sit voor die spieël en werk aan daai beeld. Oukei. Speech verby.

    Hier is die Inlinkz-skakel vir die uitdaging wat vandag om 12:00 pm open: https://fresh.inlinkz.com/p/6061e1ded6fa403bb328f7fe5decfe6d

    My eienskappe:

    Ek gaan nie sê goeie of slegte eienskappe nie want ek het so n gevoel my eienskappe is so tussen die boom en die bas.
    Ek kannie nee sê nie, baie kere ten koste van my eie ekke! Wil altyd help waar ek kan.
    Eienskappe waarop ek trots is:
    Handvaardigheid of handigheid kan ek met n oop gemoed sê.
    Die laaste paar jare kon ek my kreatiwiteit uitleef omdat ek mense gehad het wat vir my omgegee het en my gehelp het om my vaardighede uit te leef.
    Eers was daar n vriendin (wie nou die dag oorlede is) wat haar oor my ontverm het.
    Sy het my voorsien met genoeg idees en papier om “Scrap book” bladsye te maak vir n vale.
    Terwyl ons nie ge-”scrap” het of kaartjies gemaak het nie het sy my aan die gang gesit om haar onvoltooide kwilte met die hand te kwilt. Sy het ook aanhoudend nuwe materiaal gekoop sodat ek nooit sonder kwiltwerk gesit het nie. Ek het met reg gesê honderde kot-kwilte gemaak om te verkoop.


    Na n paar jaar met die vriendin en haar papierkuns en kwiltwerk het suster Tina my ingeskryf om n fotografiekursus te doen waarin ek nogal heel goed gevaar het. Sy het ook die gevorderde kursus vir my betaal. Dit het my ook goed besig gehou en ek kon my kunstigheid goed uitleef.


    Toe byt die skryfwerk my en ek is trots om te sê dat ek drie e-boeke gepubliseer het.
    Die eerste een was “Flash fiction”, tweede een my “Toeka-Tokkel” stories.My laaste een was “My Eie lewe” tot op ses jaar wat ek in boekvorm en n e-boek uitgegee het.
    Voordat ek New Zealand toe getrek het het ek ook heelwat gedoen waarop ek trots is.
    Ek is baie lief vir diere en het in 2003 ingeskryf vir n kursus in dieregedrag. Ek het dit geniet om meer kennis te bekom i v m diere, en spesifiek hondegedrag.Na die eerste jaar het ek n tweede deel gedoen waar diere gebruik word om as terapie te gebruik. Dit was n toppunt in my liefde vir diere. Ek het dit Cum Laude geslaag.
    Dit bring my by n goeie eienskap wat ek het en dit is geduld.Ek het ontsaglik baie geduld maar as dit op is het ek die slegte eienskap om baie kort van draad te raak. Ek werk daagliks aan daardie kort van draad gevoellens want dit lyk of as mens ouer word raak mens se geduld ook makliker op.
    Ek is n baie ingekeerde/eenkennige persoon. Dis vir my moeilik om oop te maak omdat ek baie wantrouig is.Dis harde werk om die duiwel van jou skouer af te weer. Tog as ek eenmaal op my gemak is hou mense baie van my. Ek kry gereeld terugvoer van ouers dat hul dankbaar is vir die omgee en liefde wat ek aan hul kinders gee. Dit laat my selfbeeld sommer ophelder as hul so praat. Tot my hoof vertel my gereeld hoe hy my waardeer.
    My eienskappe is van een uiterste na die ander.Ek moet gedurig hard werk om n goeie balans te handhaaf.

    Advertisements

    Wat n poppie.


    n Pragtige gedig.

    Digterlike vryheid- met n tikkie gemmer.

    (Vir Eileen.)
    ” ‘n Poppie-blom,
    die middag son val sag op haar gelaat
    en streel en verf die rooiste rooi in die gesiggie van my maat.
    ‘n Poppie-blom,
    die mooiste mooi.
    Kiertsregop staan sy sterk,
    eintlik broos,
    tog min verleë: dra sy plakkies in die kerk. “
    poppies-wallpaper-6

    View original post

    Trompie and his visitors!


    Trompie

    It is nice and hot today!

    Molly

    Molly.
    Molly and Trompie enjoy each others company a lot.
    Every morning they have a play session inside.

    Luigi

    That is Luigi after he has been in the sun for about half an hour.

    Enjoying a full sunbath.

    Afrikaanse Tokkel: Stoepstories


    Vuurvliegies en meer

    Hierdie skrywe kom na aanleiding van Lekkervurig se naamsverandering na Vuurvliegie. Lees hier wat sy skryf!

    Vuurvliegie -dis my naam

    So loop ek Maandagoggend vroeg met Trompie en broei oor die naam van die ander lampdraertjies. Ek kon net nie daarop kom nie.
    Ek dink toe ver terug aan ons dae van op ons stoep sit.

    Saans so van na agt tot so half tien het ons altyd in die donker op ons stoep gesit. Ons het buite op n plot gebly waar geen elektrisiteit was nie. Daar het net n parrafienlamp in die kombuis gebrand. Verder was alles donker.
    Na n harde dag het ons op die stoep gesit en sommer net die heerlikheid van die koelte na n hetige Hoëveldse dag geniet. Net die naggeluide was om ons. Dan as mens so oor die grasperk kyk sien mens die liggies wat skyn. Die kleinste wurmpie met n liggie op sy stertjie wat lustig brand.
    Daar val dit my toe by terwyl ek so loop en terugdink; dis n GLOEIWURMPIE!
    Die natuur is darem te wonderlik vir woorde.

    Die outjie is nie heeltemaal soos die wat ek onthou nie.Ons sn was meer wit


    1961-1972 Terwyl ons so rustig op die stoep sit wag ons party dae ook vir die satteliet wat verby moet kom. Daar is meestal oor die radio aangekondig hoe laat die satteliet gesien kan word en waarvandaan en waarheen hy vlieg. Dit was altyd vir ons n hele opwinding om te sien wie dit die eerste raaksien tussen al die duisende sterre.
    Ons het dus ligdraertjies op die grasperk en mensgemaakte ligdraers in die lug gehad.
    Lekker goeie ou dae.

    In 2016 besoek ek die Waitomo glowworm caves. Dit was n belewenis uit n ander wêreld met al die wurms wat aan slymdrade hang en hul liggies laat skyn om goggas te lok.

    https://www.glowworm.co.nz/waitomo-caves/glowworms/

    Lê-Jou-Eier: Ons vier Moedertaal : Afrikaans


    Hester van https://www.hesterleynel.co.za/2019/02/21/ons-vier-moedertaaldag-afrikaans/

    Stel die volgende voor vir hierdie week se Eier-leery

    Ek het die volgende varsgebektes geniet:

    • “iemand weet nie waar sy vierkantswortel sit nie” – gesê van ‘n persoon wat deurmekaar is
    • “vinkkoors” – ‘n middeljarige metgesel se behoefte om ‘n huis oor te doen
    • “die lakens uitdeel” – verwys na ‘n persoon wat baas speel in die huis
    • “iemand se donkie draf” – beteken iemand is knorrig

    As ek nou hierdie vier uitdrukkings so bekyk, lyk dit vir my na ‘n lekker storie soos wat hy net verwoord kan word in Afrikaans. Dis dan vandag se Lê-Jou-Eier uitdaging: gebruik hierdie vier uitdrukkings en skryf ‘n storie. Gebruik al vier, of enige een, twee of drie van die uitdrukkings, nes jy wil. Kom ons vier Moedertaaldag 2019 in blogger-styl.

    Eers het ek gewonder wat ek kon doen om dit te doen toe gee Lekkervurig aan die hand: skryf net en redigeer later. Ek dink toe aan die storie wat Vrydag by die skool afgespeel het.

    Middag, 22 Februarie, skooltyd vir my. As ek die klas inkom begin my donkies sommer draf as ek dink aan wat voorle. Eerste wat ek doen is om twee sjokolade koekies te eet. Ons het ‘n spesiale houer met koekies vir die kinders. As hul inkom mag hul twee koekies vat en ‘n koppie met water, as hul wil. Die water was voorheen ‘n aangemaakte, nagemaakte vrugtedrankie; ene suiker. Die skool neem deel aan geen “soft drinks” of gaskoeldrande nie. Dit gaan oor die kinders wat oorgewig is en slegte tande het. Nou het hul dit ‘n “drink water” speelgrond gemaak.
    Na die twee koekies kom die vinkkoors in aksie en ek begin die lys van name neerskryf van die die kinders wat die middag daar gaan wees. Eers is dit die outjies wie se ouers skielik besluit het om hul later te kom haal. Daar is ‘n boekie waarin die sekretaresse versoeke skryf van die ouers. Hul kom bo-aan die lys. Dan volg ek die lys van almal wat op ‘n Vrydag daar gaan wees. Ons moet dit doen sodat ons kan gaan kyk waar die kind is as hul nie opdaag nie. Ons het probleme met sommige ouers wat nie die skool laat weet dat hul die kind oplaai nie, dan gaan soek en as dit is bel ons om te hoor waar die kind is. Party ouers kan so lekker sommer vergeet waar hul vierkantswortels is en ons nie inlig nie. Die meeste neem ons darem in ag en kanselleer betyds.
    Die kinders kom een-een aan. Die name word afgemerk. Hul hang hul tasse op, kry hul koekies. Nou is dit ‘n geraas en ‘n gehardloop uit ‘n ander wêreld want dit reën buite en hul moet binne bly. Drie seuns is met die intrap slag al in ‘n uitbundige, remoerige toestand.
    Terwyl my Bestuurder die name in die register skryf, gaan ek solank die PS4 aan die gang kry sodat twee kleintjies uit die pad kan wees van die drie lawaaimakers.
    Jasper en Ethan is eerste. Jasper(5 jaar) is n baie aktiewe klein klits. Ethan is meer besadigd, hy gaan maar so saam met alles wat gebeur.
    Jasper begin sommer dadelik die lakens uitdeel om die PS4 aan die gang te kry. Hy pluk die Skyf(CD) uit die kassie. Hy weet nie hoe om dit versigtig te doen nie. Hy vat met sy taai vingers aan die kant waar hy nie moet vat nie.
    “Stadig net eers. Laat ek jou wys hoe.”
    “ Nee, ek weet hoe!” kom die antwoord en gryp weer die Skyf uit my hand.
    Ek laat hom dit insit. In die tussentyd bly hy aan die verkeerde kant vashou. Ons twee is naderhand in n opgewonde en luidrugtige gesprek betrokke. My donkie hol nou met ons altwee weg!
    Ek:”Laat my help!”
    “Neeeee, ek kan dit doen.”
    Skyf is in en die program wil nie oopmaak nie. Dit bly sê dat die CD ingesit moet word. Ek haal dit weer uit.
    Jasper skree:”Jy sit hom verkeerd in.” Hy begin kwaad word vir my.
    Ek bly nie stil nie(wat eintlik seker die regte ding sou gewees het!)
    “Dis reg soos ek dit doen.”
    “ Neeee, dis verkeerd om!” hy bly wys hoe dit moet wees.
    Steeds werk die program nie.
    Ethan het die hele tyd rustig gesit en kyk hoe ek en Jasper mekaar opvryf.
    Ewe droog sê hy:”Ek dink Jasper se vingermerke het dit vuil gemaak.”
    “Aha, dis waar, Ethan.”
    Ek haal die Skyf uit en wys aan Jasper hoe vuil dit gevat is. In die tussentyd is Jasper so opgewen hy krul hom op en wil net begin huil van frustrasie omdat ek nie doen wat hy sê nie. Ek vat die Skyf en vryf hom af aan my denim. My hoof het gesê dit help om hom skoon te kry as jy hom aan jou denimbroek afvee. (Bid jou nou aan, die hoof gebruik sy denim om dit te doen!) Dit het nie baie skoner gelyk nie. Jasper loer in die tussentyd vir my, oë vol trane.
    Die Skyf is weer in die gleuf. En sowaar, daar werk hy!
    “Baie dankie, Ethan, dat jy onthou het dat ons hom moet skoonmaak. Jasper, volgende keer vat jy nie weer aan die binnekant nie.”

    Jasper se ogies blink sommer van lekker kry omdat hy nou kan begin met die speletjie.
    In die tussentyd is daar oorlog tussen die ander drie seuns. Gelukkig kon ek verdwyn en om van die ander kinders te laat swem. Ongelukkig moes ek na die swem weer terug gaan. Ek het die drie stouters sommer elkeen in ‘n hoek laat sit tot hul afgekoel was. Hul het besef ek speel nou nie meer nie en was ewe vroom en stil nadat hul uit die hoek gekom het.
    Kinders het maar ‘n ferm hand nodig om te kalmeer. Hierdie ge-”Ag liefie, wees ‘n engel en hou nou op met die lawaai asseblief;” werk nie vir die wildewragtags nie.

    Hier is die InLinkz skakel: http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=816935 wat vandag om 12:00 oopmaak.

    Bloggers wat nog nie voorheen deelgeneem het aan ons Lê-Jou-Eier bloguitdagings nie: Om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposts Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).

    Afrikaanse Tokkel: Stokkies draai


    Stokkies-draai

    Dit het my meer as ‘n week geneem om te besluit om tog die volgende te vertel.

    Na aanleiding van my vorige inskrywing oor die Valentyn wat ek wil vergeet gaan ek verder vertel oor die mense wat langs ons gebly het, meer eintlik die mense langs wie ons gebly het.
    Ek was baie lief vir die oom en tannie. Die oom was altyd besig om dinge te verduidelik. Ek het alles ingedrink. Omdat hy ‘n oud skoolhoof was kon hy nie anders as om altyd iets te wys of te vertel nie. Ek het meestal in die middag by hom ‘n draaitjie gemaak as ek sien het hy was buite doenig. Hy het onder andere ‘n interessante stoorkamertjie gehad. So nou en dan kon ek saam met hom daar ingaan. Die mure was vol rakke met boeke. Mense, as jy praat van boeke dan moes jy dit sien om te kan glo.Dit was soos n eie biblioteek. Oom Gernie, het vir my van die boeke geleen om te lees. Hy het baie van geskiedenis gehou en boeke oor die ontdekkingsreise gehad. Dit was maklike leesbare boeke vir my as elf-jarige. Columbus se ontdekking van Amerika was my beste boek. Ek kon myself inleef in hoe dit moes gewees het op die skip. Die lang reis en dan die skielike sien van land.

    https://en.wikipedia.org/wiki/Christopher_Columbus#Fourth_voyage


    Jare later het ek in Spanje getoer en in Barcelona by die paleis van koning Ferdinant se trappies gestaan en my voorgestel hoe die ontmoeting met Columbus maande later was. Dit het my sommer koue rillings gegee om te dink dat ek op die plek kon staan waar die gebeurtenis plaasgevind het. In die hawe in Barcelona is daar ook n replika van een van die klein skippies waarmee hul gevaar het.
    In 1985 het die oom en tannie vir my Verjaardag twee engelse boeke gegee, “Alice in wonderland” en “My First Fairy Tales” wat ek nog steeds het(2019)
    Oom Gernie, het my ook baie van tuinwerk en die natuur geleer. Eendag was hy langs die erfdraad besig.
    ”Wat maak Oom vandag?”
    “Ek draai stokkies,” kom die antwoord.
    “Jy vat twee verskillende druiwestokkies/lote. Een van ‘n plant wat goed groei en een van ‘n druiwe stok wat baie goeie vrugte dra. Dan neem jy die stokkies en sny V in die goeie groei een wat onder gaan wees. Die een wat goeie druiwe dra kry n omgekeerde V of te wel ‘n punt wat in die onderste een se V pas. Daarna draai jy die stokkies stewig vas, sodat hul aanmekaar kan groei.
    Daar is ‘n gesegde:”Die kinders draai Stokkies”, of hul bly eintlik wederegtelik weg van die skool af. Vroeër jare as dit tyd vir stokkies draai was moes almal help om die druiwestokkies te ent en vas te draai sodat ‘n hele boord vol geplant kon word. Daar is toe gepraat van almal moes stokkies draai en kon dus nie skooltoe gaan nie.”
    Vandag bly die gesegde steeds as kinders skool “slip” dat hul stokkies draai.
    Ek het daardie middag oom Gernie gehelp stokkies draai.
    Die oom was ‘n skraal langerige man, terwyl tannie Gernie ‘n ronde kort tantetjie was. Sy was altyd besig met allerhande teepartytjies. Een slag het die tannie ‘n klomp kindertjies uit die omgewing bymekaar gemaak en ons laat oefen vir ‘n opvoering wat ons vir haar deftige dames moes doen. Ons het geoefen dat dit so klap.
    Op die einde was ons almal aangetrek in ons sondagrokkies en het ons
    “Liefste Tannie ons bring rosies,” gesing en aan een van die belangrike dames ‘n mandjie met rose oorhandig.
    Dit was werklik lekker om twee sulke goeie mense te ken. Later na die oom oorlede is het die tannie na ‘n soort van n ouetehuis getrek. Ek het as volwassene nog ‘n paar keer by haar gaan kuier.Die vriendskap het tot op die einde gehou.

    Lê-Jou-Eier: Valentyn of te nie..


    Geen Valentyn nodig!

    Hester se Lê jou eier sê:

    https://www.hesterleynel.co.za/2019/02/14/die-valentyn-wat-ek-liefs-wil-vergeet/

    Hierdie week se bloguitdaging handel oor daardie Valentyn of Valentynsdag wat jou nog steeds laat bloos van verleentheid.

    In my prille jeug was daar nie so-iets soos Valetyn nie. As kind of jongmens moes jy luister na die wyse ouers se vemanings van Vroeg ryp vroeg vrot! Ons drie susters het elkeen ‘n eie belewenis van die vryery stadium beleef. Of dit met Valentyn te doen het maak nie saak nie.
    Ek was seker so twaalf of dertien jaar oud toe die volgende met my gebeur het.
    Ons het langs ‘n oud skoolhoof gebly. Hulle het bo-op die koppie in ‘n pragtige huis gebly terwyl ons aan die voet van die koppie in ‘n huurhuis gebly het, wat vir my netso mooi en besonders was. Die erwe het daardie dae nog nie werklike omheinings gehad soos wat dit vandag is nie. Daar was grensdrade nie hoë mure nie. Van ons sykant af kon ons deur die draad klim en dan met die leiklip trappies tot bo klim. Dis wat ons as kinders ook gereeld gedoen het as ons vir die oom en tannie gaan kuier het.
    Die oom en tannie het net een seun gehad. Hy moes al diep in die twintig gewees het.Volgens my was hy al ‘n oujongkêrel! Hy was ook nie baie vriendelik nie! Hy het ‘n groen MG sportmotertjie gehad wat altyd langs die garage geparkeer was as hy tuis was. Die lekkerste was dat hy ‘n aantreklike vriend in n ligblou Triumph sportmoter gehad het. Die ou het ook langs die garage gestop as hy tuis was. Ek het altyd vir hom geloer (arme man, noudat ek daaraan dink, het gelukkig nie geweet hoe ek ongesiens geloer en van hom gedroom het nie!)
    Die storie staan so:
    My oudste suster was net op daardie ouderdom van kêrel soek. Sy was vier jaar ouer as ek en in die Hoërskool. Sy het gesien dat die ander ou tuis was. Ons gesels toe so oor ditjies en datjies in die kombuis.
    Ousus sê:”Wat kan ons doen om die ou te ontmoet?”
    “Ek kan hom nooit vir ‘n koppie tee,” was my antwoord.
    “Dit klink goed.” Kom die antwoord.
    Ek, ewe kordaat, loop die deur uit, klim deur die draad. Klim trappies uit. Ek klop aan die deur en wag. In die tussentyd roep my suster angstig dat ek moet terugkom!
    Die deur gaan oop en hier staan ‘n vreemde man voor my. Gladnie die aantreklike ou of die mense se seun nie. Wat ‘n skok!
    “My Ma vra… my ma vra…” verder kom ek nie.
    In die tussentyd roep my suster en my Ma my terug. Ek vlieg om en storm die trappies af, terug oor die draad en weg in my kamer. Die ou het al laggende ‘n ent agter my aan gekom. My Ma het verduidelik dat dit sommer ‘n grappie was. Ek het my egter dood geskaam om so ‘n moles aan te vang. Dis heeltemaal buite my doen om so iets aan te vang.
    Die man was toe al die tyd nog ‘n besoeker of vriend van die mense op die koppie. Hy was ‘n weeshuiskind wat met tye by die mense gebly het. Ousus het hom leer ken. Hulle het lank uitgegaan. Na haar studies het die vriendskap dood geloop toe sy begin skoolhou het. Ek ken ook nie die hele storie verder nie maar weet wel dat hy op ‘n latere stadium weer kontak gemaak het nadat sy al getroud was.

    Dit kom daarvan as jy voorbarig wil wees!

    Quilt: 2018 Mystery quilt


    2018 came and was gone before I had time to do the sewing every month. I thought it would help me to do the monthly Mystery quilt pieces. It did not work out. Everything went well for the first three months, the next three month also! That gave me six of the blocks. The last three blocks were just waiting to be sewn. It did not happen in 2018!

    The last Thursday in January 2019 I decided to sit and finish off the top.

    At last, it is only the top of the quilt. The side strips are still waiting and then the batting and back need to be purchased before quilting can be done. Sigh! Still, a lot to do before it is ready to go on my single bed.

    The last blocks

    Working them in strips

    In bigger blocks

    All sewn into one piece

    End result!

    What do you think about the colours?