Tuesdays are my special friend days. Every Tuesday morning 10.30 am we meet for a cuppa. There are many cafes or coffee shops in Upper Hutt. We decide each time where we would go and rotate them during the year.
I invited my friend to go with me, on my account, to Queensgate in Lower Hutt.
It was a different experience. I had avocado, halloumi on toasted bread. It was delicious.
On our way home my friend asked if I could take her to a shop where she wanted to pick up some ordered hooks. It was an interesting shop. I didn’t want to go inside the shop to see what they sell. I waited at the counter. On the counter were the most interesting small helpful tools for all kinds of jobs.
Dit het my meer as ‘n week geneem om te besluit om tog die volgende te vertel.
Na aanleiding van my vorige inskrywing oor die Valentyn wat ek wil vergeet gaan ek verder vertel oor die mense wat langs ons gebly het, meer eintlik die mense langs wie ons gebly het. Ek was baie lief vir die oom en tannie. Die oom was altyd besig om dinge te verduidelik. Ek het alles ingedrink. Omdat hy ‘n oud skoolhoof was kon hy nie anders as om altyd iets te wys of te vertel nie. Ek het meestal in die middag by hom ‘n draaitjie gemaak as ek sien het hy was buite doenig. Hy het onder andere ‘n interessante stoorkamertjie gehad. So nou en dan kon ek saam met hom daar ingaan. Die mure was vol rakke met boeke. Mense, as jy praat van boeke dan moes jy dit sien om te kan glo.Dit was soos n eie biblioteek. Oom Gernie, het vir my van die boeke geleen om te lees. Hy het baie van geskiedenis gehou en boeke oor die ontdekkingsreise gehad. Dit was maklike leesbare boeke vir my as elf-jarige. Columbus se ontdekking van Amerika was my beste boek. Ek kon myself inleef in hoe dit moes gewees het op die skip. Die lang reis en dan die skielike sien van land.
Jare later het ek in Spanje getoer en in Barcelona by die paleis van koning Ferdinant se trappies gestaan en my voorgestel hoe die ontmoeting met Columbus maande later was. Dit het my sommer koue rillings gegee om te dink dat ek op die plek kon staan waar die gebeurtenis plaasgevind het. In die hawe in Barcelona is daar ook n replika van een van die klein skippies waarmee hul gevaar het. In 1985 het die oom en tannie vir my Verjaardag twee engelse boeke gegee, “Alice in wonderland” en “My First Fairy Tales” wat ek nog steeds het(2019) Oom Gernie, het my ook baie van tuinwerk en die natuur geleer. Eendag was hy langs die erfdraad besig. ”Wat maak Oom vandag?” “Ek draai stokkies,” kom die antwoord. “Jy vat twee verskillende druiwestokkies/lote. Een van ‘n plant wat goed groei en een van ‘n druiwe stok wat baie goeie vrugte dra. Dan neem jy die stokkies en sny V in die goeie groei een wat onder gaan wees. Die een wat goeie druiwe dra kry n omgekeerde V of te wel ‘n punt wat in die onderste een se V pas. Daarna draai jy die stokkies stewig vas, sodat hul aanmekaar kan groei. Daar is ‘n gesegde:”Die kinders draai Stokkies”, of hul bly eintlik wederegtelik weg van die skool af. Vroeër jare as dit tyd vir stokkies draai was moes almal help om die druiwestokkies te ent en vas te draai sodat ‘n hele boord vol geplant kon word. Daar is toe gepraat van almal moes stokkies draai en kon dus nie skooltoe gaan nie.” Vandag bly die gesegde steeds as kinders skool “slip” dat hul stokkies draai. Ek het daardie middag oom Gernie gehelp stokkies draai. Die oom was ‘n skraal langerige man, terwyl tannie Gernie ‘n ronde kort tantetjie was. Sy was altyd besig met allerhande teepartytjies. Een slag het die tannie ‘n klomp kindertjies uit die omgewing bymekaar gemaak en ons laat oefen vir ‘n opvoering wat ons vir haar deftige dames moes doen. Ons het geoefen dat dit so klap. Op die einde was ons almal aangetrek in ons sondagrokkies en het ons “Liefste Tannie ons bring rosies,” gesing en aan een van die belangrike dames ‘n mandjie met rose oorhandig. Dit was werklik lekker om twee sulke goeie mense te ken. Later na die oom oorlede is het die tannie na ‘n soort van n ouetehuis getrek. Ek het as volwassene nog ‘n paar keer by haar gaan kuier.Die vriendskap het tot op die einde gehou.
If you have any food you won’t use or don’t want, you can come to this stall and exchange it for something you might use, or just leave it there for someone who could use it.
Arriving at school just before 3 pm Lady Duck was on the fence basking in the bit of sunshine. She just stood up, stretched her legs when I opened the car door.
“Quak, quak!” she said and down she went going on with her basking! The creek flows at the other side of the fence.
I was so wild from the start Grandma could not get some good photos.
Only in full motion.
This slideshow requires JavaScript.
If you take a good look you can also see grandma’s squeaky Snoopy dog in front of me riding with me on the horse! This doggy is still my Dad’s toy. He still remembers it.
This was the last Christmas we were all together. My son left for New Zealand July 2005 and my mother passed away in July 2006. I am glad that I have this photo to look at when starting the festive season.
I am privileged to live in New Zealand since 2009. Also near my only son and his lovely family.
This stall is just across the road from me.
